Norman Davies - Avrupa Tarihi

yorumcu çıplak ayaklı genci Oddanıonio di Mon ıcfeliro olarak tanımlar. Vinç de Bizans'a
özgü vurgular güçlüdür: o zamanın haberlerinde baş köşede yer alan Osmanlı
kuşatması ve Konsıaniinopohs'in alınmasıyla ilişkili olan bir dizi yorumu akla getirmekledir.
Bu durumda mahkûm Isa değil Bizanslıların ellerinde şehitliğe ulaşan
yedinci yüzyıl Roma Papası Sı. ıVlariin'dir. Başkanlık eden görevli Pilate değil Bizanz
İmparatoru olabilir. On plandaki üç figür ise bir Yunan elçisinin Doğu İmparatorluğunun
kurtarılması amacıyla bir haçlı seferi düzenlemesi için Batılı prenslere yalvardığı
Manlova Ruhani Meclisinin beş üyesi (1 '159) olabilir.
Ancak önde gelen İngiliz bir oloriıc resmin Aziz llicoronymus'un Rüyasını temsil
ettiğine kesinlikle inanmaktadır, llieronymus bir keresinde rüyasında putperest
Cicero'yıı okuduğu için kırbaçlandığını görmüştür. Bu, iki bölüm arasındaki uyumsuzluğu
açıklayabilir. Ön planda yer alan üç figür (iki erkek ve "çıplak ayaklı bir melek")
"Aziz llieronymus'un rüyasının öyküsünde kendini ifade eden. klasik edebiyat
ve eski Kilise edebiyatı arasındaki ilişkiyi tartışmakladırlar.
Çizgiscl perspektif, çağın sanatsal duyumuydu."' Piero'nun çağdaşı Paolo leccllo'yıı
o kadar heyecanlandırırdı ki, bunu tartışmak için yalakla karısını uykusundan
uyandırırdı. İki boyutlu düz bir yüzey üzerinde iiç boyııılu dünyanın gerçekçi bir
görüntüsünü yaratmak için resimle ifade edilen bir sistemdi bu. Dünyayı insan gözünün
gördüğü şekilde sunmayı amaçlıyordu ve bu anlamda ortaçağ sanatının donmuş
orantılarının temelden reddedilmesini getirdi, İlk kez Brunelleschi tarafından
klasik mimaride yaptığı araştırmalar sırasında keşfedildi ve başta Albeni nin De
Pıetura'sı (1435), Piero'nun De Prospettiva Pingendi'si (1-175 öncesi) ve Durer'ıtı ()/•
çum Üzerine Incelemc'si olmak üzere birçok teorik araştırmayla incelendi. Kuralları
paralel çizgilerin hayali bir "yok olma noktasına" ve "ufuk çizgisine" doğru resimsel
yakınlaşmasını, "görüş noktasına" olan mesafelerine oranla nesnelerin boyunun küçülmesini
ve merkezdeki görüş çizgisi boyunca uzanan resmin hatlarının kısa gösterilmesini
içeriyordu.Sisiemin öncü örnekleri Ghiberti'ııin Floransa'da Vaftiz Odasında
bulunan "Cennetin f,'apı/aıv"ndaki bronz panellerde (1401-1424). Sı Maria
Novella'da yüksek orta bölümde yer alan Masaccio'nun Teslis rreskosunda (1427)
görülebilir. Diğer standart parçalar arasında da Uccello'nun San Romango Çarpışması
( 1450). Alanlegna'nın Ölü İsa'ya Ağıt i\480) vc l.eonardo'nun Son Akşam Jcmcg/(1497)
adlı yapıtları bulunmaktadır.
PerspekiiT sonraki dört yüz yıl boyunca temsili sanata hâkim olacaktı. I.eonardo
bunu "resmin dizgin ve dümeni" olarak adlandırıyordu. 7 Modern bir eleştirmen
ise ona Tam Avrupalı görüş biçimi" diyecekti, 8 Modern sanatçılar sonunda geleneksel
yöntemlerden vazgeçmeye başladıklarında, çizgiscl perspeklir doğal olarak hedeflerinden
biri haline geldi. Giorgio de Chirıeo (1888-1978) ve onun Senota telafisiea'sı.
Rahatsız tidiei ttsin Perileri (1917) gibi resimlerde, tıpkı Paul Klee'nin Hayalet
Perspektifle (1920) yaptığı gibi bozulan perspektifin etkilerini araştırdı. Son tahlilde
bir kâğıl üzerindeki tüm çizgilerin yanılgılarla ilgili olduğunu gösteren görsel bilmeceleri
icat etmek Hollandalı M. C. Kscher'e (1898-1970) kaldı (İZLENİMİ.