Norman Davies - Avrupa Tarihi

Tarihçiler uzun bir süre, Devrimin köklerini esas olarak önceki devrin
entelektüel ve siyasal anlaşmazlıklarında aradılar. Filozoflar Ancien Regmıe'in
ideolojik temellerine zarar veriyor gibi gözükürken, XVI. Louis'nin bakanları
(Turgot, 1774-1776, Necker, 1776-1781 ve 1788-1789, Calonne, 1783-1787,
Başpiskopos Lomenie de Brienne, 1787-1788) Fransa'da ulusal iflasa yol açtılar.
Tarihçiler, Esfates-Generals'in çağrılmasını, ardından Bastille saldırısını
halkın yakınmalarının saray, kilise ve soyluların aşırılıklarını, "çok az ve çok
geç" yapılan reformun açık sonucu olarak gördüler. Burke, "hayvani halk yığınının"
bir komplosundan kuşkulandı, Thiers, Devrim anıları arasında yazarken,
mutlak hükümetin adaletsizliklerini vurguladı; Michelet "insanların" perişanlığının
altını çizdi.
Tartışmaya önemli bir incelik Alexis de Tocqueville (1805-1859) tarafından
getirildi. Ancicn Regime el la Rcvolution'unda (1856), reform ve devrimin
dinamiklerinin apaçık konular olmadığını gösterdi. Yönetimin birçok yönü
gerçekte her zaman samimi olarak reforma bağlı olan XVI. Louis'nin yönetimi
alımda gelişti. Şöyle yazmıştı: "Devrim tarafından yıkılan sosyal düzen, neredeyse
her zaman onu önceleyenden daha iyidir; ve deneyim kötü bir yönetim
için en tehlikeli anın genellikle reforma giriştiği zaman olduğunu göstermiştir...'
11 XVI. Louis'nin yönetimindeki keyfi gücün en önemsiz hareketlerine dayanmak,
"XIV. Louis'nin tüm despotizmine" dayanmaktan daha zor görünmüştür."
12
Daha yakın zamanlardaki araştırmalar, bu iddiaların birçoğuna kesinlik
gelirdi. Paris parlamentosunun kralın reformlarını engellemedeki rolünü, parlamento
risalecilerinin filozofların düşüncelerini yaymaktaki rolünü ve kendi
adına bir güç olarak ideolojinin rolünü açığa çıkarttı. Hatta bir çalışma, Necker'ın
ilk bakanlığı sırasında bütçeyi dengelemekte başarılı olduğunu iddia etmekledir.
Bu inceleme Amerikan Bağımsızlık Savaşını izleyen ve Esia/es-
Generals'in çağrılmasına neden olan mali krizin, sistematik bir çöküşün değil,
basit bir yanlış yönetimin sonucu olduğunu ileri sürmüştür. 13
Tartışmanın bir aşamasında ana vurgu, siyasal ayaklanmanın temelinde
yattığına hükmedilen iktisadi ve toplumsal sorunlar üzerine odaklandı. Marx,
Fransız Devrimini tüm tarihsel tartışmaların odağı sayan bir tarih sosyologuydu.
Birçok Marksist ve yan-Marksist de aynı şeyi yaptı. 1930'larda, C. E. Labrousse,
hem on sekizinci yüzyıl sonları Fransasmda döngüsel tarımsal durgunluk
için hem de 1787-1789'daki şiddetli yiyecek kıtlığı ve fiyat felaketi
konusunda nicel kanıtlar yayımladı. 14 1950'lerde, Lefebvre ve Coban'm takipçileri
arasındaki uzun yorum savaşı sadece sosyolojik meşguliyetlerine ün kazandırmaya
yaradı. 15 "Burjuva" çıkarlarının üstünlüğü hakkında bir uzlaşma
oluştuğu görüldü. "Devrim onlarındı" diye sonuçlandırdı Cobban "ve onlar
için en azından, tam anlamıyla başarılı bir devrimdi.' 16 "Fransız Devrimi" diye
yazmıştır bir başka katılımcı, "burjuvaziyi tüm dünyanın sahibi yapan uzun
bir toplumsal ve iktisadi evrimin doruğuydu. 1,7 Fakat sonra burjuva kuramına
karşı çıkıldı ve araştırmalar zanaatkarlar ve baldırı çıplaklara (sans culottes)
kaydı. Bu sınıf analizlerinin çoğu Marksist bir nitelik taşımaktaydı, özellikle