Norman Davies - Avrupa Tarihi

tıpu'nın geleneksel şeytan, ölüm ve korsanlık rengi olan siyahla ilışkilendirildiler.
Toplama kamplarında, mahkûmları. Kırmızı = siyasi; Yeşil = suçlu; sıvah = antisosyal:
pembe = homoseksüel; mor = Yehova Şahitleri: kahverengi = çingene; sarı
= Yahudi şemasına göre btı renklerde bez parçaları iaşımaya zorladılar. 1
Belirsizlikler çoklıır. Katolik sembolizminde, kırmızı şehitlik ve kardinalleri, beyaz
saflık ve iffeti, mavi umut ve Bakire Meryem'i ve siyah kederi. Dominıkenleri ve
Cızvitleri simgelemektedir. Irksal bilinç ve siyasal doğruluk çağında, "siyah güzeldir";
"beyazlar ölü erkekler" kadar nahoştur, "kırmızı derililer" "kardinallerle" değiştirilmelidirler;
gözde metafor gökkıışağıdır.
Robespierre gibi devrimci şiddetin birçok suçlusunun kendileri de şiddetli bir
ölümle karşılaşmışlardır. "Vendée Kasabı" Westermann Danton'la aynı darağacında
öldü. Direktuar kötülüğüyle en çok ün salmış sadistlerin bazılarını cezalandıran
mahkemeleri başlattı.
Yasama reformu da, devrimin kendi gibi anayasal, cumhuriyetçi ve imparatorluk
aşamalarından geçen bir süreçte gerçekleşti. Etki çok karışık oldu.
Eski düzenin kurumları kaldırıldı ve yerlerine imparatorluğun daha sonra
kendi amaçları için altüst etliği ya da değiştirdiği başarısız ve kısa ömürlü çareler
getirildi. En sonunda elde edilen ürün, çoğu kez ne ancien balık ne de
devrimci kuş olan garip melez yaratıklardan oluştu. Örneğin kalıtsal soyluluk
diğer toplumsal sınıllarla birlikte 1789'da kaldırıldı. Cumhuriyet yönetimi altında,
tüm insanlar aynı düzeye indirildi; Citoyen ya da citoyenne (vatandaş).
Bonaparte liyakate dayalı bir ilerleme fikrini ("la carrière ouverte aux talents")
getirdi ve İmparatorluk hiyerarşik bir yeni unvanlar ve mertebeler sistemini,
devlet hizmetine dayalı bir prensler, dükler ve kontlar aristokrasisini benimsedi.
Légion d' Honneur (1802) bir liyakat düzeni için Napoléon'un kendi fikriydi.
Dinde, ruhban sınıfının sivil yapılanması (1790) tüm rahipleri maaşlı
devlet memurlarına çevirdi ve tüm Kilise mülklerine el konuldu. Cumhuriyet
bağlılık yemini etmeyenleri takip etti, anayasal Kilisenin devletle olan ilişkisini
kesti, kendi laik Takvimini ve 1794'te üstün Varlığa Tapınma ya da 1796
tarihli Tlıeophilanfhropyie gibi kendi laik kültlerini icat ederek halk yaşamını
Hrisityanlığın dışında bıraktı. Bonaparte, Papalığı küçük düşürdükten sonra,
Roma Katolikliğini resmen yeniden getirdi. Temmuz 1801 Concordat 'sı, Kilise
atamalarını, maaşlarını ve mülkünü Devletin emrinde bırakmakla birlikte,
Hrisıiyanlığı Fransız halkının çoğunun dini olarak tanıdı. Papa Vll Pius imparatorun
Notre Dame'da 2 Aralık 1804'teki taç giyme törenine katıldı, ancak
Bonaparte tacı başına bizzat koyduğunda çok yavaş kaldı. Napoléon'un kültler
bakanıjean Bigot de Prémenau (1747-1825), doğru ya da yanlış, dini hoşgörüsüzlüğe
adını verdi [GU1LLOTIN],
Eğitimde, Kilise okullarının eski tekeli kırıldı. İmparatorluk yönetimi altında,
Paris'teki Bakanlığa ve tüm büyük kentlerdeki iyccelere dayanan merke-