Norman Davies - Avrupa Tarihi

Amiral Dönitz gibi saygın subayların, Curing ya da Streicher gibi etkin Nazilerle
aynı sıralara otuılulmamaları gerekiyordu. Döniiz 1956'da serbest bırakıldığında,
baslarında Amiral Nimitz'in bulunduğu birkaç yüz seçkin eski
Müttefik askeri, üzüntülerini bildirmişlerdir. 134
Zamanındaki duygusal akımlara karşı direnebilenler için Balı basınıyla
hükümetlerinin ortak suçluluk düşüncesine destek vermeleri bir skandaldi.
Kararlar açıklanmadan çok önceleri bütün sanıklar her gün "suçlu" diye nitelendiriliyorlardı.
Bütün bunlardan daha ciddi olan şey ise Nuremberg duruşmalarının
yenilmiş bir düşmanın işlediği suçlarla sınırlandırılmasının, savaş
suçlarıyla insanlığa karşı işlenmiş suçlar konusunda yapılacak herhangi bir genel
ya da kısmi araştırmanın önüne diktiği aşılmaz engeldi. Bu durum, böyle
suçların ilke olarak Müıtefik Güçlerin temsilcileri tarafından belirlenemeyeceği
gibi kamuoyunu uzun süre etkileyen düşünceyi ortaya çıkardı.
Tarihçiler için Nuremberg Duruşmaları, hem kendileri birer iarihi olay
olmaları hem de yasal yöntemlerin geçmişin araştırılmasında kullanılmasına
örnek oluşturduğu için ilginçtir. Mahkemelerin destekçileri, "biz doğruya
ulaştık" düşüncesini savunuyorlardı. 155 Muhalifleri ise, doğrunun ancak yarıdan
çok azını buldukları eleştirisini ileri sürdüler. Kesin konuşmak gerekirse,
Nuremberg Duruşmaları Nazi suçları gerçekliğini hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak
derecede ortaya çıkartmıştı. Ayrıca, Almanya'nın ikinci Dünya Savaşının
çıkışı ve gelişmesinde oynadığı rol de açıklığa kavuşturulmuştu. Aynı zamanda
Almanya etkenini diğerlerinden ayırdıkları için, son aşamada önyargılı
ve savunulamaz bir analiz oluşturmaya mahkûmdular. İhmal edilmiş noktaları
da bildiklerinden, bulunacak çok az şey olduğu yönündeki yanlış görüşü cesaretlendirdiler.
İddianamelerde ve son hükmün başlangıcında bulunan tarihsel
malzeme, "Uluslararası Askeri Mahkemenin ilgilendiği konuları aydınlatmak"
niyetiyle düzenlenmişti. Buna bağlı olarak öyle özensizce seçilmişti ki Nazizmin
en ateşli muhalifleri bile umutsuzluğa düşebilirlerdi. Örneğin, Nazi-
Sovyel Paktından sadece Alman Reich'ımn ihlal ettiği anlaşmalar konusunda
söz edilmesi tamamen yanıltıcıydı. Belgelerin hücrelerde sanıklara okunduğu
gün önde gelen bir tarihçi "Yayımlanmış iddianamenin tarihçi olmayanların
yazchgı bir tarih gibi okunduğunu" yazmıştı. n
Nuremberg Duruşmaları hem büyük miktarda değerli tarihsel bilgi hem
de iarihsel çarpıtmanın kaynağıydı, Batı'da açık olarak teşvik edilen tavırlarla
ve bulguları inanç sisteminin temel ilkeleri olarak gören Sovyet sansürü tarafından
desteklendiği için, bilgiler elli yıl boyunca egemen olacak "Müttefik Tarih
Semasını" oluşturdu (Bkz. Giriş). 1960 larda Soljenıtsin ile 1980'ler-deki
Glflstııost'a kadar, kamuoyu Nuremberg savcılarının gerçeği ortaya çıkartmanın
değil gizlemenin ustaları olduklarını kavramaya başlamadılar. Nuremberg'teki
bir resepsiyonda, az rastlanan samimi bir ortamda Andrei Vişinski
"sanıkların ölümü!" şerefine içmeyi önerdiğinde gerçeği göstermişti. 13, Her
zaman olduğu gibi Vişinski'nin Avrupalı ortakları Rusçayı anlamamışlardı. Şerefe
kadeh kaldırıp içtikten sonra anlamını sordular.