Norman Davies - Avrupa Tarihi

Özgürlük'ten kurtulmayı onaylamak durumunda bıraktı onları. Romanya örneğinde
Stalin doğrudan Alman yardımına güvendi. Romanya'nın kırılgan bağımsızlığı
büyük oranda Almanya'ya petrol ihracının sürmesine bağlıydı. Bu
nedenle, Moskova taleplerini ilettikten ve Almanya itaat önerdikten sonra
Bükreş'in bunu reddetmesi için kolay bir yol yoktu. Baltık Devletlerinden on
gün sonra, 27 Haziran 1940'ta, Romanya'nın Bukovina ve Besarabya bölgeleri
"Sovyet anayurduyla birleşmeyi" duyuran seslerle ele geçirildi. Küçük düşürülmüş
Romanya öç duygusuyla ıstırap çekecekti [MOLDOVA] [TSCHERNO-
WİTZ],
1940 sonbaharına gelindiğinde Nazi-Sovyet ortaklığının kazançları tanıtabiliyordu;
ve Hitler'in Stalin'den daha çok kazançlı olduğu açıktı. Fransa'nın
endüstriyel ve stratejik önemi, Alçak Ülkeler ve İskandinavya, Sovyet işgallerinden
çok daha büyüktü. Führer'i Hendaye'de buluştuğu kurnaz Franco'nun
engellemesine karşm, faşist blok kıtanın büyük bir bölümüne egemendi. Daha
da önemlisi, Almanya muazzam kazançlarını en az bedelle elde etmişti; Batı ile
gireceği uzun bir rekabetten kaçınmıştı. Stalın'in bakış açısından, Hitler'in başarılan
tehdıtkâr görünmeye başlamıştı. Fransa'dan sonra, Alınan yayılması
için sadece iki bölge kalmıştı; Birisi Rusya'nın geleneksel avlağı Balkanlar, diğeri
Sovyetler Birliği'ydi.
Molotov Kasım 1940'ta Berlin'i ziyaret ettiğinde gerilim su yüzüne çıktı.
Davranışı ızdırap verici kabalıktaydı ve yığınla incitici talepler ileri sürmüştü.
Almanların hoşgörü sınırlarını denemesi emrini almış olduğu düşünülebilir.
Führer Almanya'nın Britanya ile "bir ölüm kalını savaşı" yaptığını itiraf ettiğinde,
Molotov, "Evet, Almanya yaşamı için savaşıyor, Britanya Almanya'nın
ölümü için" dedi. İki taraf da ortaklığın sonuna gelindiğinden kuşkulandı. Stalın'in
Kızıl Orduya verdiği emirlerin ne olduğu kesin olarak bilinmiyor; fakat
Hitler, 18 Aralıkta Barbarossa Harekâtına hazırlık yapılmasını isteyen 21 nolu
emri yayımladı.
1941 Nisan'ının Balkan bunalımının kökleri Mussolini'nin gaflarındadır.
Arnavutluk'tan Kuzey Yunanistan'a giren İtalyan birlikleri cesur Yunanlılarca
hırpalanmışlardı ve Duçe yine bir Alman yardımına ihtiyaç duyuyordu. Bundan
başka Yugoslav hükümeti içeriden ve dışarıdan sürekli olarak sıkıştırılıyordu.
Kral, Almanya ile bir anlaşma imzalamaya uğraşırken tahttan indirildi.
Alman ordusu girdiğinde ülke parçalara ayrıldı. On bir günlük çatışmadan sonra
Almanlar büyük ve düşman bir ülkede kaldılar. Yugoslav Hükümeti Londra'da
sürgündeydi. Hırvatistan bağımsızlığını ilan etti. Macarlar, Bulgarlar ve
italyanlar enkâzdan yığınlar ele geçirdiler. Gizli ordular çabucak türediler. Berbat
Ustası ya da Hırvat "ayaklanmacılar" faşist repertuarın ölüm kamplarıyla
kitle katliamlarını kullanarak ülkelerindeki Sırp azınlık üzerinde etnik temizlik
programını uygulamaya koydular. Yugoslav direnişine liderlik yapan kralcı
Çetnikler, Jozef Broz, "Tito" (1892-1980) önderliğinde komünist bir hareketin
yükselen muhalefetiyle karşılaştılar. Yugoslav partizanlarının işgalcileri öldürmedeki
kararlılıkları sadece birbirlerini öldürme eğilimi tarafından aşıldı.