Norman Davies - Avrupa Tarihi

Devrimci görüş tüm hatlarıyla; 1790'ların başlarında Ulusal Meclisteki
tartışmalar ve siyasi kulüplerin biçimlenişi boyunca ortaya çıktı.
Kont Honore de Mirabeau'nun önderliğindeki ilk anayasacılar ve General
Lafayette gibi diğer liberal soylular (1749-1791) mutlak monarşinin ve soylularla
ruhban sınıfının ayrıcalıklarının kaldırılmasından sorumluydular. Nisan
1791'de Mirabeau'nun (doğal) öldüğü sırada, şiddetle baskı altında tutulan bir
azınlık haline geldiler. Feuillants kulubünde toplanmaktaydılar. Kralın Varennes'e
kaçışından sonra, popüler olmayan bir monarşinin ölümünü geciktirme
görevinde tek başlarına bırakıldılar. Mirabeau bir an için, XVI. Louis, "Fransız
Özgürlüğünün kurucusu" na bir anıt ithaf etmek fikrine sahip oldu.
Girondinler adlarını, etkili bir konuşmacı olan avukat Pierre V'ergniaud
(1753-1793) başkanlığında, Yasama Meclisinde bir araya gelen, Gironde'un
başkenti Bordeaux'dan gelen bir vekil grubundan aldılar. Kralın yönetimiyle
işbirliğine istekli, fakat demokratik ve cumhuriyetçi düşüncelerini belli eden
ilk yılların merkeziyetçileriydiler. Faaliyetleri Mme Roland'm salonu etralında
dönmekteydi ve etkileri Kralın son hükümetini yönettikleri ve Cumhuriyeı'e
geçişin öncüsü oldukları 1792'de en yüksek düzeyine ulaşmıştı.
Jakobenler, la Société des Amis de Ia Liberté et l'egaîifc'nin*, aksine sınırsız
demokrasinin, devrimci diktatörlük ve şiddetin savunucularıydılar. Adlarını,
Rue Saint-Honoré'deki eski bir Dominiken manastırındaki Kulüplerinin yerinden
almışlardı. (Paris Dominikenleri, Rue Saint-Jacques'taki önceki yerleşim
yerlerinden dolayı "Jakobenler" olarak bilinirler.) Yirmi milyonun boğazını
kavrama sanatını mükemmelleştiren yaklaşık üç bin kişiden oluşan küçücük,
taş kalpli bir hizip oluşturdular. Üyeleri, Prens de Broglie ve iki Dükten (Dük
d'Aiguillon ve genç Dük de Chartres (geleceğin Kralı, Louis-Philippe)) kaba
saba Breton köylüsü, "Père Gcrard"a çeşitlilik göstermekteydi. Gérard bir kezinde
onlara şöyle demişti, "Bu kadar çok hukukçu olmasaydı, kendimi sizlerin
arasında Cennette düşünecektim." Carlyle'ın kendisine "Doğanın ateş bağrından
bir Adam" dediği Georges Danton (1759-1794), onun yanında ölen
delifişek bir gazeteci, Camille Desmoulins (1760-1794), L'Ami du Peuple ûn
editörü, "hasta hekim" Jean Maral (1743-1793); arada sırada Paris Belediye
Başkanı olan Jérôme Pétion de Villenneuve (1756-1794), "Terörün Başmeleği"
olarak ve Robespierre'e karşı kölece tavırlarından ötürü "Saint-Jean" olarak bilinen
Antoine Saınt-Just (1767-1794) ve Robespierre'in kendi bulunuyordu.
Haşin, püriten, "Arraslı" yozlaştırılması olanaksız avukat Maximillien Robespierre'in
(1758-1794) Devrimden önce bir adamı idama mahkûm etmek
yerine hâkimlik kariyerini reddettiği söylenmekleydi. Gücü ve etkisi, ikinci
Kamu Selameti Komitesi sırasında efsanevi boyutlar kazandı. Paris avamının
kahramanı, muhalifleri için şeytanın vücud bulmuş şekliydi.
Jakobenler ilk olarak I791'de, Kralın huzuru sağlamak umuduyla en vahşi
muhaliflerini destekleme düşüncesiyle riskli politique du pire yoluyla ortaya
* Metinde bu şekilde yer almasına karşılık, bu kulübün doğru adı, la Société des Amis dé I a Libei«
et de l'E£«i!iW'dir (e.n.).