Norman Davies - Avrupa Tarihi

tek iaşe limanıydı. İngiltere ile bağlantısı vardı ve kazançlı İngilizleri kıyı boyunca
yayılan zengin Flandre limanlarından çıkartma umudunu taşıyordu.
Baltık'la veya Rusya'yla düzenli bir bağlantı yoktu. 51 Hollanda'daki toplumsal
koşullar "feodalite çağı"nın Standard yapılarıyla uymuyordu. Gerçekten de feodal
kurumlar çok zayıftı. Serflik kilise malikâneleri dışında enderdi ve özgür
köylü yerleşimleriyle bağımsız balıkçılar yaygındı. Soylular, şövalyelik ve toprak
sahipliğinin uygulamaları ve ahlakıyla iyi uyum gel iş t i rm işlerse de, sistematik
biçimde feodal üstlerine bağlı değillerdi. Kentler, küçük olmakla birlikle
komşu Rhineland'ı örnek alabiliyorlardı ve başat rol oynamaya hazırdı.
Hollanda'da dinsel yaşam da tipik olmaktan uzaktı. Utrecht piskoposu eski iktidarını
büyük oranda kaybetmişti ve komşu Liege piskoposluğun da ki kadar
dini ve dünyevi otorite sahibi olmaktan uzaktı. Bazı yeni kurumlara karşın, ne
biraderler ne de yeni manastır tarikatları varlıklarını fazla hissettirebiliyorlardı.
Frizya pagan kalıntıların adı çıkmış bölgesıydi; isyankâr ve mistik mezhepler
burada kurumlaşmış bir olguydu.
Hollanda'nın ilk dönem tarihine ilişkin bir betimleme Avrupa'nın daha
sonra OTtaya çıkan uluslarının ortaçağda rüşeym halinde var oldukları yönündeki
popüler yanlışlığı gizlemektedir. On üçüncü yüzyıl bizim zamanımızla
"Avrupa'nın Doğumu" adı verilen Klasik Dünya'nın harabeleri arasındaki zamanın
orta yerinde durur. Hikâyenin sonunda egemen olacak olan ulusal toplulukların,
gelişimlerinin yarı aşamasında da olsa, en azından fark edilebilir olması
umulabilir. Ama durum böyle değildir. Alçak Ülkeler örneğinde, Hollanda,
Netherland ve Dutch (lngilizcede Hollanda ulusuna verilen ad) gibi bildik
terimlerin daha sonra yükleneceklerinden farklı anlamları vardır. "Ulus"ların
"toprak'Marıyla sürekli bir birlik oluşturduğuna ilişkin modern mitos açıkça
doğru değildir. On üçüncü yüzyıldaki Hollanda gelişen "Dutch" ulusunun çekirdeği
değildi. Gerçekte üç yüz, dört yüz yıl sonra "Dutch" ulusal bilincinin
lemelini oluşturacak olan toprağın büyük bölümü henüz ele geçirilmiş değildi.
1265'te Avrupa'nın çoğu yerinde ulusal topluluklar aynı tanınamaz durumdaydı.
Hıristiyan Recomjuis(ası sırasında, Iberya devletleri Portekiz, Kastilya
ve Aragon ortak İspanya'dan haberdar değildi. Dante'nin doğduğu yıl, Hohenstaufenlerin
yenilgisi birleşik İtalya düşünün sonunu getirmişti. Moğol
işgallerinin ve "parçalanma çağı"nın ortasında birleşik Polonya anıdan başka
bir şey değildi. Rusya fikri bir yana, artık Ruslar da yoktu. İngiltere krallığı
vardı, ama Plantageneı imparatorluğunun yıkıntısı üstünde yükselmişti ve halen
kıtadaki Gaskonya ve Akitanya'daki bağları Galler ve irlanda'yla olanlarından
güçlüydü. Fransızca konuşan Anglonorman soyluluk henüz İngiliz halkla
ortak bir kültürü paylaşmıyordu ve baronların muhalefetine Montfort gibi kıtadaki
maceracılar önderlik ediyordu. Britanyaldık diye bir kavram yoktu. Iskoçya
krallığı hâlâ kuzey adalarını yeni işgal etmiş olan Norveçlilerle çekişme
konusu olan bir yerdi. St Louis yönetimindeki Fransa krallığı şimdi Manş'tan
Akdeniz'e kadar uzanıyordu. Ama burası, daha uyumlu bir birlik oluşturmak
üzere ikinci bir kez birleşmeden önce dağılacak olan çok farklı unsurların bi-