Norman Davies - Avrupa Tarihi

artık Hıristiyanlığın öteki kesimleriyle tam ticari ve entelektüel ilişkiler geliştirmekteydiler.
İspanya Yahudileri, Müslüman yöneticilerin hoşgörüsüyle yarımadada
tutunmuşlardı ve bütün bölgeye dağılıp yönetim, tıp, eğitim, ticaret ve
maliyede önemli roller oynamaya başlamışlardı. Birçok alanda önemli kişiler
yetiştirmişlerdi. Mısır'a göç etmiş olan Filozof Kurtubah Maimoııides [İbn
Mey m un] (1135-1204) uzun zaman Şaşırmışların Kılavuzu adlı eseriyle anımsanmıştı.
Gaddar Pedro'nun baş vergi toplayıcısı olan Samuel Halevi (öl. 1361)
güzel sanatların koruyucusuydu. Dönme Pablo de Santa-Marıa (Solomon Halevi,
öl. 1350) diplomatlık, Burgos piskoposluğu yaptı ve ünlü bir anıisemiı oldu.
Daha önce dinler arasında çatışmalar çoktu. Sonra, özellikle 1348-1351 ile
1391de çirkin pogromlar düzenlendi. On beşinci yüzyılda geniş bir convcrsos
yani Yeni Hıristiyanlar kastı (Lunalar, Guzmaniar, Mendozalar, Enriquezler)
Kilise ve Devletin yüksek mevkilerini doldurdular. Bu sembiyozu Akdeniz Romaneski,
Katolik Gotiği ve oryantal süslemelerin mükemmel bir karışımı olan
İspanya mimarisi kadar iyi anlatan bir şey bulunamaz 8 (KABALA].
Katolik dünyasının ortasındaki siyaset imparatorluk, Papalık ve Fransa
krallığı arasındaki rekabet çevresinde dönüyordu. On dördüncü yüzyıl boyunca
üç taraftan her biri o kadar büyük yerel gerilimler yaşadı ki hiçbiri uluslararası
başarı elde edemedi. 1256-1273 kesintisinden sonra imparatorlar Almanya'nın
öldürücü işleriyle öylesine meşguldüler ki, İtalya'yı terk ettiler. İtalya
olaylarının altında kalan Papalık mezhepçiliğe düşmeden önce yaklaşık yetmiş
yıl süreyle Fransa'ya sığındı. Fransa krallığı ingiltere'ye karşı olan Yüzyıl Savaşlarında
çok yıpranmıştı ve on beşinci yüzyıl ortalarına kadar kendine gelemedi.
1410'a gelindiğinde üç imparator, üç papa ve iki Fransa kralı vardı, Katolik
Hıristiyanlığın önderleri umutsuz durumdaydılar. Merkezdeki kaosun
büyüklüğü yeni güçlü devletlerin kurulması için fırsat yarattı. Aragon dışında
yeni devletler İsviçre, Butgonya ve Polonya-Litvanya'ydı.
Kutsal Roma İmparatorluğu Hohenstaufenlerin düşüşüyle kalıcı biçimde
zayıflamıştı. Conradin'in Napoli'de idam edilmesiyle başlayan imparatorlar kesintisi
onyıîlarca süren bir kaos yarattı (Bkz. s. 382). Daha kötüsü, imparatorluk
iktidannın yeniden kurulabileceğine dair beklentinin olmamasıydı. Hohensıaufenler
İtalya hırslarına fazla değer vererek ardıllarını Almanya'da
sürekli bir itaat konumuna düşürmüşlerdi, imparatorluk kasaları boş ve toprakları
parçalanmış olduğundan artık başka türlüsü olamazdı. Sonuç olarak Alman
prensler ayrıcalıklarını sürdürdüler ve imparatorluğun seçimlere bağlı yapısı
kemikleşti. 1338'de Seçici Meclis imparator seçimi konusunda bir papalık
talebini reddetti ve 1356 tarihli Altın Ferman imparator seçimi mekanizmasını
bir süre için belirledi. Bundan sonra Frankfurt-am-Maın bütün imparatorluk
seçimlerinin mekânı olacaktı. Yedi aday elektör arasında en çok oyu alan belirleyici
olacaktı. Yedi elektör Mainz, Köln ve Trier piskoposları, Bohemya, Rhine
Palatinate, Saksonya ve Brandenburg dükleriydi.* Altın Fermanı düzenleyen
* Düzenleme 1 Dİ Ve kadar bozulmadan geldi, bu tarihle Palaünate'ın yerim Bavyera aldı.
1648'de Palatinate. Bavyera ile birlikle yeniden listeye girdi ve 1708'de Hannover dokuzuncu
elektörlüge yükseltildi. Napoleorı'un geniş eklemeleri hiçbir zaman yürürlüğe girmedi