pedagog i nastavnik fizičkog vaspitanja u prevenciji nasilja u školi

oditelja, i sl. Takvi uticaji egzistiraju na nivou egzosistema kojim Bronfenbrener naziva„...jedno
ili više okruženja koja ne uključuju osobu u razvoju kao aktivnog učesnika, ali u kojima dolazi do
zbivanja koja utiču na, ili na koja utiče, ono što se dešava u okruženju u kom se nalazi osoba u
razvoju...”(Isto, 36).
U hijerarhiji nivoa ekološke strukture, najširi nivo zajedničke povezanosti razvojnih
interakcija svakog od nivoa ekološke strukture koji bi sadržao razvojne perspektive ili tzv. nacrte za
budućnost jednog društva zahvata makrosistem koji, prema shvatanju Bronfenbrenera, uključuje
„...doslednost u oblicima i sadržajima sistema nižeg reda /mikro-, mezo- i egzo-/, koja postoji ili bi
mogla da postoji, na nivou supkultura ili kulture kao celine, zajedno sa bilo kojim sistemom
verovanja ili ideologijom koji leže u osnovi ovakve doslednosti...” (Isto, 36). Makrosistem se
odnosio na globalni nivo društvenih strategija i intervencija koje se preduzimaju za uticanje na
popravljanju ili menjanju stanja u određenom segmentu razvoja jednog društva, npr. obrazovanja.
Ekosistemska perspektiva daje konceptualni okvir za utvrđivanje kombinovanog uticaja
socijalnog konteksta na razvoj ponašanja pojedinca. Ona pretpostavlja da je pojedinac deo
međusobno povezanih sistema koji smještaju pojedinca u središte, te se poput koncentričnih
krugova šire oko njega. Sistemi odnosno krugovi bliže pojedincu označavaju neposredni uticaj, dok
krugovi dalje od pojedinca označavaju sisteme koji imaju posredni uticaj (Slika br.1)
Slika br.1 : Bronfenbrenerov Ekološki razvojni model (Bronfenbrenner, 1979)
3.2. Instiktivističke teorije agresivnosti
27