Moortje van Bredero - Dalton Voorburg

Sonnet.
*
126
WAER het ghevoelen van PYTHAGORAS waerachtich,
En dat de ziel van 't een verhuysd' in't ander lijf, 2
Ick sou ghelooven vast, en staende houden stijf, 3
Dat PLAUTUS geest in u o BREROO waer wonachtich.
5 Of dat ARISTOPHAAN, van nieus gheworden machtich 5
Te handelen de pen, sich in u kloeck gheschrijf 6
Liet hooren op't Bataefs Tooneel voor man en wijf,
'Twelck noch Athenen nu en wijckt, noch Roomen prachtich. 8
TERENTIUS voorwaer, indien hy weer mocht leven,
10 En grondelyck verstaen de Nederduytsche tael, 10
Sou sijne THAIS haest niet kennen uyt MOY-AEL,
En THRASO vaeck den naem van Hopman ROEMER gheven, 11-12
So wordt hy nagebootst in uwe soete dichten, 13
Die den Aenschouwer bey vermaken ende stichten. 14
LIJDT EN HOOPT. -
* Sonnet. 1 A vette kapitaal W; tekst fractuur, eerste woord en 9 namen cursief, zinspreuk
romein - 7 B Tonneel - 11 D zijn Thaïs
2 En: (ongeveer) namelijk.
3 stijf: onwrikbaar.
5 machtich: in staat.
6 handelen: hanteren.
8 wijckt: onderdoet voor.
10 grondelyck: volledig.
11-12 Thais, Thraso: personages in de Eunuchus (hier: Moy-aal en Roemert).
13 soete: mooie, fraaie.
14 bey ende: zowel als.
- Lijdt en hoopt: zinspreuk van Reinier Telle. (Zie Stuiveling, Memoriaal, blz. 243.) Als classicus
was hij bekend met de leer van Pythagoras aangaande de zielsverhuizing, op zijn minst uit
Ovidius, Metamorphoseon XV, 158 en vlgg.
G.A. Bredero, Moortje