Moortje van Bredero - Dalton Voorburg

334
*
2785 Haar leven is wel slecht al achtet mennich groot: 2785
Al waart al vol wellust te swaerder valt haer doot.
Is dit de jonckheyt niet een Salicheyt en duecht 2787
Dat sy die kennis so bekomen in haar juecht?
In haer bequaemste tijdt om goet en quaat te mercken,
2790 En schouwen vlytich door haar schandelijcke wercken; 2790
Die naderhandt met smaat, met armoet, en met pijn,
Beloonen al de gheen die daar met besich zyn.
Het vijfde deel, het vijfde bedrijf.
ANGENIET en Koenraat.
Ja wel, durft die scherluyn so veel noch van ons spreken? 2793
Ick sal zyn raat en daat noch lustich an hem wreken;
2795 Want ick heb myn selfs een loose vondt verschaft, 2795
Waar door dat hy met recht van my sal zyn ghestraft.
O menschen datsen stuck! o jammer! och! o leyder! 2797
Och arme jonghelingh! o schelmsche verleyder!
Fy KOENRAAT, o ghy schalck! ghy hebt dien onbedocht, 2799
2800 Dien eenvoudighe knecht op een vleys-banck gebrocht. 2800
KOENRAAT
Och lieven heer! wats dit?
* 2785 C als achtet - toneelaanduiding CD Deel, in't vijfde - 2793 A kleine sierletter I - 2795
A*BCD heb by myn - 2797 A*BCD hoe leyder!
2785 slecht: armoedig.
2787 duecht: weldaad (vgl. Kluchten blz. 118, vs. 197).
2790 vlytich: aandachtig; schouwen door: (trachten te) doorzien.
2793 scherluyn: schobbejak.
2795 myn selfs: mezelf; vondt: plannetje.
2797 datsen stuck: dat is me een geschiedenis (Stoett blz. 292), wellicht: een schanddaad; o leyder:
o wee!
2799 Fy: foei; schalck: booswicht; onbedocht: onnadenkende, domoor.
2800 eenvoudighe knecht: onnozele jongen; vleys-banck: pijnbank.
G.A. Bredero, Moortje