Moortje van Bredero - Dalton Voorburg

33
niet bang, maar wil de schout en zijn rakkers erbij halen. Moy-aal en Angeniet maken
zich vrolijk om zijn vertoon van dapperheid.
IV, 7 (2202-2402). ‘Roemer, Kackerlack, Ian Neef met al haar Soldaten’ komen
op. Roemert, die immers ook landmachtofficier is, verdeelt functies en rangen onder
zijn krijgsvolk en laat het marcheren. Hij motiveert de operatie en zet het krijgsplan
uiteen. Kackerlack dikt een en ander nog wat aan, soms spottend terzijde met de
hopman, bijvoorbeeld als die verklaart waarom hij zich zelf achteraan zal opstellen.
Frederyck irriteert Moy-aal door zijn bangheid.
De belegeraar eist de overeengekomen nachten met Moy-aal op, of anders
teruggave van Katryntje. Frederyck antwoordt met dreigementen en kondigt de
komst van de min Geertruy aan, die getuigen zal dat Katryntje zijn zuster is. Roemert
laat na overleg met Kackerlack ‘een gemeene af-tocht’ blazen. De sjlemielige figuur
Jan-Neef krijgt opdracht, voor een militaire slemppartij te zorgen.
V, 1 (2403-2438). Moy-aal, die pas na het vertrek van de belegeraars
nietsvermoedend haar huis is binnengegaan, eist opheldering van Angeniet over
de rampzalige toestand waarin ze Katryntje heeft aangetroffen. Het hoge woord
moet eruit. Angeniet beschuldigt Writsart, Moy-aal zichzelf. Ze zien de nog steeds
vermomde Writsart aankomen.
V, 2 (2439-2576). Monoloog van Writsart, die zich niet bij Reynier heeft kunnen
afschminken en verkleden en dus naar huis sluipt. Moy-aal begroet hem spottend,
hij verontschuldigt zich formeel, nog niet wetende dat hij ‘een goet mans kint’ heeft
‘ontset van haer reynicheyt’. Angeniet scheldt en dreigt, Moy-aal doet haar zwijgen
en spreekt de jonge buurman ernstig toe. Hij wil het meisje graag trouwen, Moy-aal
verzoent zich met hem onder gesputter van de argwanende Angeniet, en gaat met
hem in huis.
V, 3 (2577-2718). Frederyck moet eindeloos aanhoren hoe de voester Geertruy
zich verliest in herinneringen aan haar jeugdige bloei en het intieme verkeer ten
huize van zijn ouders. Tenslotte noemt ze enige lichamelijke kentekenen van zijn
zusje. Zijn voldoening verblijdt Angeniet, die voor de deur op beiden heeft staan
wachten, ze binnenlaat en dan Koenraat gaat beluisteren als hij zelfvoldaan aankomt.
V, 4 (2719-2792; scènenommer ontbreekt). Monoloog van Koenraat, afgeluisterd
door Angeniet. Trots op het slagen van zijn toeleg somt hij het eerbetoon op dat
hem eigenlijk toekomt wegens het bekend maken van de slechtheid van hoeren
aan een jongeman.
V, 5a (2793-2876). Angeniet heeft zich ‘een loose vondt verschaft’; ze
G.A. Bredero, Moortje