Moortje van Bredero - Dalton Voorburg

Sonnet.
*
127
AENSCHOUT Lief-hebbers dees cloecke versierde reden, 1
Die met een kunst gewracht is op de Franse maet: 2
Nochtans die alle taal in boert te boven gaet,
En met sijn kunst verryckt onse Hollantse Steden.
5 Siet hoe ghetrou een Knecht al by syn Heer hier dede,
'Twelck BREDERO te recht met rymery omvaet: 6
En hoe een Vader trou syn kint oock niet verlaet,
In 'tuyterst' van syn noot, maer doet syn liefd' besteden, 8
Den hoomoedighen mens beeldt hy seer cunstryck voort, 9
10 En hoe de vleyery de mensche dick bekoort,
En den Liefhebber wel te rechte hier mach lesen.
Hierom machmen met recht u schrand're gheest beooghen, 12
Die ons Hoomoedt, en Trou, en Liefde doet vertooghen, 13
En doet ons twijffelen dick, oft inder daedt mach wesen. 14
't Lijen verwint. -
* Sonnet. 1 A kleine sierletter A; tekst romein, naam klein kapitaal, zinspreuk cursief - CD zeden,
- 9 A*B hoochmoedighen D hoogmoedighen - 13 D Hooghmoedt
1 versierde reden: verdicht verhaal.
2 gewracht: gewrocht, gemaakt; Franse maet: zie de Inleiding, blz. 74 (Slaat misschien hierop
het prijzende ‘cloecke’ in vs. 1?).
6 met rymery omvaet: in verzen samenvat, uiteenzet.
8 doet besteden: schenkt; doen is hier omschrijvend hulpww., zie ook vs. 13.
9 beeldt voort: beeldt uit.
12 beooghen: gadeslaan.
13 doet vertooghen: laat zien.
14 inder daedt: werkelijk; mach wesen: kan bestaan.
- 'tLijen verwint: zinspreuk van Jan Franssoon, schrijver van de klucht Giertje Wouters (1e druk
Amst. 1623).
G.A. Bredero, Moortje