Revista (PDF) - Universidade do Minho

80
DIACRÍTICA
de la acción adquiere su plena eficacia. Pero se trata de una acción
eficaz de la sociedad sobre si misma, lo que puede caracterizar la
acción completa de lo imaginario. En ese nivel, la teoría social propone
considerar lo imaginario no como un «lugar», sino como una forma de
acción a través del discurso que programa acciones y configura situaciones
«como si fuera válido», una vez más dejando en suspenso la
comprobación de ese «como si». Lo imaginario constituye, de ese
modo, la realidad social» 16 .
Proba desta vixencia son as numerosas publicacións realizadas
sobre Prisciliano despois do ciclo organizado pola Universidade
Internacional Menéndez Pelayo (Pontevedra, 1981). As súas ponencias
constitúen un preciado volume, publicado por Cuadernos del Norte
(Oviedo, 1982). Nel abórdanse as cuestións máis importantes sobre o
seu pensamento – estado da cuestión, contexto histórico, relación coas
orixes monásticas hispanas, a súa espiritualidade apócrifa, a súa relación
co nacionalismo galego, a súa incidencia no primeiro espertar
cultural de Galicia, o seu significado intelectual, etc. O encontro constituíu,
nese momento, unha mostra importante e unha posta ó día
do pensamento de Prisciliano.
Pero, afortunadamente, non significou unha meta definitiva ou un
estadio final, senón máis ben un acicate para ulteriores investigacións
sobre un autor e un movimento tan complexos. Só faremos relación,
na orde cronolóxica de aparición, ás publicacións temporalmente máis
próximas.
J. E. López Pereira – especialista en Prisciliano e na época priscilianista
– nunha monografía que sabe conxugar a un tempo o carácter
divulgador e científico – O primeiro espertar cultural de Galicia –
Cultura e literatura nos séculos IV-V – (1989), deseña con precisión o
cadro político e administrativio da Gallaecia, no que se inserta a figura
de Prisciliano, a súa repercussión, os relatos de Exeria (ou Etheria), así
como o clima cultural da Gallaecia, berce dos primeiros historiadores
(Paulo Orosio e Idacio). Previamente (1985), nun extenso traballo
(«Prisciliano de Avila y el priscilianismo desde el siglo IV a nuestros
días: rutas biblográficas»), recolle máis de trescentos títulos sobre Prisciliano
nos que se afrontan os aspectos máis sobresaíntes do seu
pensamento, desde o punto de vista teolóxico, social, xurídico, lingüístico,
etc., superando e complementando o estudio de B.Vollmann –
Studien zum Priscillianismus. Die Forschung, die Quellen, der fünfze-
——————————
16 SEVILLA, S., El imaginario y el discurso histórico, Episteme, Valencia, 1994.