Op steenworp afstand - Oapen

het rapport van de commissie nu leest ziet hier een vrij eenvoudig beeld:
“Er is Nederland, er is een rijksoverheid en die kan ongeveer alles, en als die maar
goed geadviseerd wordt, komt het wel allemaal goed.” 24
De ontvangst van het rapport van de commissie-De Wolff
Het rapport werd in eerste instantie besproken in de ministeriële onderraad voor
Wetenschapsbeleid, waar men niet onverdeeld gelukkig bleek met het advies en
aanbevelingen. Verschillende leden leken niet zonder meer overtuigd van de noodzaak
van een Raad voor de Planning. Het belangrijkste argument hierbij was dat de
Nederlandse overheid al een eminent instituut had voor planning, het cpb. 25 Dit was
een internationaal vermaard instituut en hiermee liep Nederland voorop. Voor zover
er al een aparte voorziening nodig was, wilde men die liever integreren met reeds
aanwezige voorzieningen voor wetenschapsbeleid. Niet de minister-president, maar
de minister voor Onderwijs en Wetenschappen moest in dat geval de aangewezen
coördinerende minister zijn. De minister voor Onderwijs en Wetenschappen beschikte
bovendien al over een adviescollege dat medio jaren zestig was opgericht, te
weten Raad van Advies voor het Wetenschapsbeleid, rawb. Aansluiting bij die raad
lag dan ook voor de hand.
In de ministerraadsvergaderingen van 9 september 1970 pleitte minister Veringa ervoor
om het rapport van de commissie-De Wolff te publiceren. Minister Witteveen
van Financiën vond het een te zware en te kostbare opzet, anderen vonden de taak
niet duidelijk. 26 Besloten werd uiteindelijk om het rapport toch openbaar te maken,
maar dan zonder regeringsstandpunt. Bij dit laatste aspect speelde ook de nadering
van de verkiezingen begin 1971 een rol.
Het rapport van de commissie-De Wolff trok na verschijning onder meer de aandacht
in kringen van toekomstdenkers. Zo verschenen kritische artikelen in Katernen
uitgegeven door de Werkgroep 2000 onder leiding en verwoord door Eisse
Kalk. 27 In het Ten geleide bij een nummer van Katernen van eind 1970 werd erop
gewezen dat het rapport van de ‘commissie 2000’, de alternatieve benaming van
de commissie-De Wolff, weinig reacties van het publiek heeft opgeroepen. 28 “In de
kranten en op de radio zijn interviews gegeven, maar het publiek heeft, zo wordt
gesteld, niets van zich laten horen.” De werkgroep 2000 riep op tot meer democratisch
weerwerk. “Binnen bepaalde grenzen zijn wij de bevolking van het land die
de toekomst van onderen af maken” en niet een stel technocraten in Den Haag van
bovenaf, zo was de hoofdboodschap. Ook de overige bijdragen in het Katern zijn
kritisch. Zo betreurt Bart van Steenbergen dat de “samenstellers zich volstrekt onvoldoende
bewust zijn geweest van de ideologisch problemen”. Tom van de Grinten
35 ja ar wrr
15