Op steenworp afstand - Oapen

4 0
op de brug t us sen
w e t ensch a p en pol i t iek
financiën zat al vanaf 1982 als kroonlid in de
Sociaal-Economische Raad. Daar trapte hij
met enige regelmaat de sociale partners op
de tenen door ze te beschuldigen van corporatisme.
Buurmeijer’s onderzoek moest tot werkelijke
veranderingen leiden, vond Wolfson.
Daarom probeerde hij zijn partijgenoot in de
Tweede Kamer ertoe over te halen om zijn
eindrapport tot een analyse te beperken. Het
formuleren van aanbevelingen zou de wrr
dan kunnen doen. “Als je dat als Kamercommissie
probeert, ga je toch weer compromissen
sluiten. Of je loopt het risico dat je er
hopeloos verdeeld uitkomt. Buurmeijer zag
dat wel, maar de druk was te groot. Zijn aanbevelingen
hebben toen nog wel geleid tot de
motie van Thijs Wöltgens, waarin een grote
Kamermeerderheid vroeg om uitvoering en
toezicht uit elkaar te halen, maar verder is er
niet zo veel mee gedaan.”
De wrr besloot het onderwerp toch
op te pakken met als resultaat het rapport
Belang en beleid (1994). De uitvoering van de
werknemersverzekeringen moest zo worden
vormgegeven dat geen enkele partij nog
de mogelijkheid had om de kosten af te wentelen
op anderen, vond de wrr. De raad presenteerde
drie varianten waarbij de sturende
rol in handen lag van sociale partners, overheid
of individuele burgers. De wrr maakte
zelf geen keuze, maar benadrukte wel het
belang van duidelijke verantwoordelijkheden.
Alle betrokkenen zouden een existentieel
belang moeten hebben bij een goede vervulling
van hun taken.
35 ja ar wrr
Belang en beleid verscheen op exact het juiste
moment. Voor een deel was dat het gevolg
van planning, zegt Wolfson. “We hadden
ervoor gezorgd dat het kort na de verkiezingen
uitkwam zodat het niet gepolitiseerd zou
worden in de campagne, en de informateur er
meteen mee aan de slag kon.” Voor een ander
deel was het stom geluk. De eerste poging
van Wim Kok om een paars kabinet in elkaar
te zetten, was net mislukt. De betrokken partijen,
die eigenlijk wel met elkaar verder wil-
Wat ik in de raad geleerd heb, is dat interdisciplinair
werken eigenlijk vooral een kwestie van taal is.
den, hadden een nieuwe aanleiding nodig om
weer bij elkaar te kunnen gaan zitten.
“Ik herinner me dat informateur Kok
toen de wrr over dit rapport wilde spreken”,
zegt Wolfson. “Inhoudelijk hoefde
dat niet, want hij wist dondersgoed wat er
in stond, maar politiek gezien had hij die
ontmoeting nodig. Dus werd ik gebeld door
Algemene Zaken met de vraag of voorzitter
Donner en ik konden komen. Ik zei:
‘Donner heeft vakantie, maar er is wel een
ander raadslid dat eraan mee heeft gewerkt:
de heer Derksen.’ Toen vroeg de stem aan
de andere kant of Derksen niet, net als ik,
ook pvda-lid was. Of ik geen liberalen in
de aanbieding had? Ik heb toen een collega
meegevraagd waarvan ik dacht dat hij liberaal
was, maar die niet aan het rapport had
mee geschreven. Ik zei: ‘Dat geeft niet, laat
de techniek maar aan mij over. Ze moeten
er gewoon een fatsoenlijk gezicht bij hebben’.
Toen hebben we daar gezellig zitten
praten met een informateur die al lang
op de hoogte was. Na afloop werd er een
plaatje geschoten voor de krant en het jour-