Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

298
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
agitat sa terra; si aberint is sepulturas; totu sa natura est in commovimentu e in plantu,
poita chi bit mòrriri s’Autori suu; is Àngiulus de su Paradisu velendusí sa faci
abbàsciant a turmas a su monti funestu, e assistendu a sa morti de Gesús parit chi
plàngiant amaramenti. E Maria totu bit, totu cunsiderat, in totu de immensu dolori si
pascit. Ma chini iat a pòdiri isplicai totu cudhu chi de dolorosu e de orríbbili Issa
sentit in cussas longas oras chi passat acanta de su moribbundu Gesús, amargura
asuba de amargura ingurtendu e satziendusindi? Est grandu prodígiu ch’Issa non
mòrgiat; e bastit su nai chi custas sunt is oras, in is calis s’ispada prenuntziada de
Simeoni si cravat fintzas a sa màniga in s’ànima de Maria, e fieramenti traspassendidha
de parti a parti, cumplit su prus crudeli martíriu chi mai siat istau: Tuam ipsius
animam pertransibit gladius (Luc. 2. 35).
Unu Babbunostu, tres Ave Marias, unu Gloria Patri.
Oratzioni a su Babbu Eternu
Santíssimu Eternu Babbu! Dèu aterriu e trementi adoru cudh’ogu totu inflammau de
furori cun su cali Bosu mirais s’Unigénitu Bostu in su Calvàriu; cudha manu sentza
piedadi cun sa cali ghetais asuba de Issu is colpus onnipotentis de sa vengantza Bosta;
cudhu decretu inapellàbbili cun su cali dh’abbandonais a mòrriri de pura pena
asuba de sa gruxi. E in totu custu dèu adoru sa infinita giustítzia Bosta, cun sa cali
esigeis cun digna satisfatzioni po su pecau de s’ómini, e sa infinita piedadi Bosta cun
sa cali cundennais a tali satisfatzioni su Fillu Bostu innotzentíssimu po perdonai a
s’ómini pecadori. Ma si Bosi bastat sa satisfatzioni de su Fillu, poita mai poneis in sa
dura òpera ancora sa Mama? O comenti sunti plenas de sapiéntzia totus is òperas
Bostas! Bosu bolleis in Maria una grandu Ànima chi assistat dignamenti a sa morti
portentosa de s’Ómini Deus. Poita chi si is Giudeus donant a custu Ómini Deus sa
morti, si is Gentilis non dhu conoscint, si is Apòstolus dh’ant abbandonau, si Giuanni
e algunas pias féminas oprimias de su dolori e de s’umana debbilesa si turbant e si
perdint de ànimu in su Calvàriu, si totus is óminis in d-una paràula non sunti dignus
assistentis a sa morti de Gesús, Bosu reservais Maria a custu sublimi ministériu. E
Issa confortada de Bosu unit unu summu dolori a una fidi soberana. Issa adorat profundamenti
is eternus consillus Bostus asuba de su Fillu crucificau, e dhus aprovat
cun perfetíssima summissioni. Issa si oferit in sacrifítziu a Bosu impari cun Gesús po
sa saludi de su mundu. Issa cumprendit e ponit in su coru Suu totus is Mistérius de
Giustítzia e de Misericórdia, chi asuba de sa gruxi, morendu Gesús si cumplint: piis
oculis Maria speatabat non tum Christi mortem, quam mundi redemptionem (Ambros.).
Aici Bosu, o Santíssimu Eternu Babbu, feis a Maria digna assistenti e cumpàngia
de is doloris de Gesús chi morit; e Issa suplendu aici po totus is óminis, esprimit
in manera ecellenti su dolori, sa cumpassioni, sa fidi, de totu sa natura umana po
sa morti de su Redentori de is óminis. Bosu aici reparais ancora sa debbilesa e su
pecau de sa prima fémmina cun sa virtudi e sa fortalesa de custa fémmina noa. Poita
chi comenti Eva intre is delítzias de su Paradisu terrestri, a pei de s’àrburi de sa
sciéntzia de su bèni e de su mali, pascendusí de reu plaxeri, si fiat lassada sedúsiri de
is ingannosas lusingas de su infernali serpenti, e iat donau sa morti a su mundu; aici
Maria a pei de s’àrburi de sa Gruxi, in mesu de is doloris e de is orroris de su Cal-