Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

300
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
Sesta dí
Esalada chi at Gesús sa benedita Ànima Sua, si sunt acabbaus po Issu is doloris Suus,
non sunti già acabbaus is doloris de Maria. Issa istat ancora immóbbili a pei de sa
Gruxi, e cun s’ànima in is ogus bandat visitendu a una a una is gliagas de su mortu
Fillu Suu, e cudhus ogus oscuraus, e cudha conca traspassada de is ispinas, e cudhus
murrus àridus e pendentis, e cudha faci de Paradisu rigada se sànguini, e spiranti
tristura e dolu. Ne acabbat de considerai is largas isperraduras de is manus e de is
peis, e is cambas ammarmuradas, e totu su corpus cobertu de lidoris e de feridas. Totu
su guastu de su santu Corpus de Gesús est vivamenti recopiau in s’Ànima de Maria,
e su dolori de su mortu Fillu Suu s’est totu transfúndiu e totu bivit ancora in su coru
de sa Mama: quot laesiones in Corpore Christi, tot vulneru in Corde Matris (Hieron.).
Ma ecu àtera ferida e dolori a custa Mama desolada. Fendusí già tarda s’ora de
sa funesta dí, e dependusí distacai de is gruxis is corpus de is giustitziaus, benint is
carnéfitzis a dhus acabbai cun truncai a issus is cambas. Ma biendu chi Gesús est già
mortu, unu de is sordaus, siat po própriu sentimentu de barbaridadi, siat po órdini
superiori, impugnat sa lantza sua, dha clavat ferotzementi in su deretu costau de Issu,
e nci aberit larga e profunda gliaga, de sa cuali si bit bessiri Sànguini e Àcua: unus
militum lancea latus Eius aperuit, et continuo exivit Sanguis et Aqua (Joan. 19. 34.).
O crudelidadi! Custa lantza non ferit già s’Ànima de Gesús chi non c’est prus, ma
traspassat fieramenti s’Ànima de Maria. Adorat Issa in custu su cumplimentu de is
profetzias de is grandus mistérius de saludi [chi] nci sunti cunténnius. Ma su própriu
tempus si podit bèni furriai a is umanas generatzionis, e nai a issas is dolorosas paràulas:
o vos omnes qui transit per viam, attendite et videte si est dolor sicut dolor meus
(Irhen. 1, 12): o bosàterus totus chi passais in su caminu de custa vida, generatzionis
presentis e venturas, mirai e considerai e si non c’est dolori uguali a su dolori miu,
celebraimí puru po Mama addolorada, e addoloraiosí cun mei.
Unu Babbunostu, tres Ave Marias, unu Gloria Patri.
Oratzioni a su Babbu Eternu
Santíssimu Eternu Babbu! Deu Bosi presentu sa Vítima sentza mància già svenada,
su Sànguini innotzenti già ispartu, e is boxis piedosas cun is cualis custu Sànguini
clamat a Bosu de sa terra aundi est arrutu. Adoru sa soberana Giustítzia Bosta già
satisfata, su tremendu furori Bostu già placau, e sa Piedadi Bosta infinita già vitoriosa.
Ecu chi respirat sa Terra e si reconcíliat cun su Celu, binta est sa morti, ispoderau
est s’inferru, e totu, finas custa Gliaga cun sa cuali biu abertu su costau de su mortu
Fillu Bostu, totu annúntziat misericórdia e saludi. Custa Gliaga mi fait connòsciri su
coru dulcíssimu e amorosíssimu ch’Issu tenit in su sinu po mei. Issa est una misteriosa
gruta, chi Bosu, o Babbu celestiali, eis fatu abèrriri, po nci regòlliri comenti in
logu de refúgiu e de saludi, is pecadoris e is giustus, e dhus iscampai de is tempestas
e de is perígulus de custu mundu. Issa est una celesti fecundíssima funtana, de sa
cuali bessint is duus arrius de su Sànguini e de s’Àcua misteriosa, chi formant sa
Crésia noa, dha bagnant, e dha faint crèsciri, e dha fecundant de floris e de frutus de
eterna vida. Custa est s’Àcua salutari, in sa cuali totus seus regeneraus cun su Batísi-