Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

576
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
celu non c’est àteru médiu si no sa gruxi, e sa mortificatzioni… Ma comenti pràticu dèu
custa mortificatzioni de sa cali Gesugristu mi at donau sa norma e s’esémpiu? Est custa
sa régula de is afetus de su coru miu? Dha consultu dèu, e mi cunformu a custa régula
in is disígius, in is timoris, in si aversidadis mias? Ah! Chi est necessàriu chi dèu dhu
cunfessi po confusioni mia, chi dogna borta chi Gesús m’at providiu, po bèni de s’ànima,
gruxis de portai, non solamenti no ndi apu aprofitau, ma apu corrispostu cun lamentus,
e cun disperatzioni. Dèu apu arreciu sa vida de sa gràtzia po mesu de sa morti
de Gesús; ma no dha potzu cunservai si no morendu a mei etotu e a sa voluntadi mia;
giai chi est impossíbbili de arribbai a su gosu de su celu si no po mesu de sa mortificatzioni.
Fei, Deus miu chi su Coru bostu divinu, scotat de imoi inanti su coru miu tantu
insensíbbili, e fridu, e a s’ora de sa morti potza nai cun cunfiantza: Gesús miu, bivendu
bos apu sighiu cun sa gruxi, imoi bosi sigu in sa glória. Aici siat.
Atu de contritzioni
Umiliaus a is peis bostus cunfessaus, o Signori s’enormidadi de is pecaus nostrus.
Eus pecau contra de su Celu e contra de Bosu. Eus dispretziau a bosu Creadori,
Redentori, e Santificadori de is ànimas nostras. Eus abbandonau a bosu su prus sinceru
de is amigus, su prus téneru de is babbus, su prus libberali de is benefatoris, po
nosi consignai in manus de sa perditzioni nostra. Bos eus traíxiu in su própriu momentu,
chi bosu pentzaiais de nosi fai provai totu s’efetu de is favoris bostus. Eus
abbusau antzis de is próprius donus e gràtzias bostas, serbendunosindi po s’ofèndiri,
e po s’oltragiai, e su chi est peus eus pecau a sa própria preséntzia bosta, non tenendi
bregúngia de commítiri aranti sa maestadi bosta, tantus pecaus chi iaus ai tentu bregúngia
de commítiri aranti sa persona prus vili de sa terra. Ah! Infelitzis de nosàterus chi
non po àteru bos eus connotu, si non po s’ofèndiri cun prus malítzia, po s’oltragiai
cun prus riconoscéntzia [?]. Conosceus imoi totu s’ecessu de is pecaus nostrus, totu
s’enormidadi de sa péssima vida nostra, abborresceus sa vida nostra tantu scelerada,
detestaus s’immensa moltitúdini de is pecaus nostrus, non poita chi eus pérdiu su
Celu o poita chi eus meritau s’inferru, ma meda prus poita chi cun issus eus oféndiu
a Bosu Deus amabbilíssimu dignu de èssiri amau prus de totus is creaturas.
Iaus a bolli mòrriri po ricumpensaiosí de tantas ofesas: ma già chi bosu teneis prus
aggradéssiu su sagrifítziu de sa vida ascurtai bosi pregaus is suspirus e is gémitus de
su coru nostru contritu e umiliau. Atzetainosí àtera borta in s’amicítzia bosta divina,
promiteus de non s’abbandonai mai prus, dispostus de sunfriri mellus sa morti inantis
de torrai a biri oltragiada sa maestadi bosta infinita. Aici siat.
Pregadoria 806
Su letu miu est de cuatru cantus
e dhoi crocat cuatru Santus
cuatru Santus de su Celu
dus a peis e dus a conca
sa Madonna siat innòi pronta.