Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

382
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
Na ca si fut fata sa gruxi cussa etotu, fut po nai ca dhi dobiat totu sa brenti. Insaras
custu pòburu iat fatu una preghiera:
Puntas a brenti, pallas raras, fumentus isciustus, sa crupa non est sa tua, est de mama
tua, gei ti at a passai.
Sa palla fut cussa chi dh’iat postu in sa domu de sa moba ca fiat totu isciustu in terra
abí crocàt, sa crupa fiat de sa mama ca no fiat istétia de coru bonu. Iat nau cussa
preghiera po tres bortas e a sa de tres si fut sétzia in su letu cuntenta. Aici fut torrau a
cumentzai su spàssiu e a cust’ómini, ca fiat Santu Martinu, no isciu ita festas dh’iant
fatu poita ca iat sanau s’isposa cun custa preghiera.
Custa preghiera dh’iant iscrita e manigiada po sanai su dabori de brenti a sa genti e is
puntas a is cuadhus.
Cuménciu de una prédica 472
Discorso pronunciato dal sacerdote Severino Tomasi nella festa di settembre 1923
“Vidi aquam egredientem de templo, et omnes ad quos pervenit aqua ista salvi facti
sunt…” (Ezech. VII) apu bistu un’àcua chi teniat sa surgenti sua de aintru de sa
Crésia: e totus aundi cust’àcua est arribbada ant incontrau sa salvesa insoru...
Tra totus is elementus creaus, nobbilíssima est s’àcua. De àcua addensada in vaporis
maestosamenti si ammantant is celus. De àcua disciolta in milli istillas chi proint si
fecundat, verdégiat e produsit floris e frutus sa terra. Est s’àcua chi format límpidu
isprigu de sèi in fundu a is funtanas e a is mizas ombrosas in sa friscura. S’àcua chi
iscurrit in lúcidus torrentis chi ferint in fiancus de sa montagna, o in is arrius chi
atraversant su planu. Est s’àcua chi plenit is maris, chi format is nuis, chi avivat sa
terra, chi fait germinai su lori, chi allirgat is trigus, chi infinis nosí donat su pani e
totus is alimentus necessàrius a sa vida. Sentza de s’àcua, non si bivit. Sentza de
s’àcua si morit… Oh, ispléndidas virtudis de cust’àcua! E chi at a èssiri sa persona
chi de issa e de su nòmini de issa at a pigai títulu e onorantza? At a èssiri Maria,
regina de su celu e de sa terra, sa prima e sa prus nóbbili tra is creaturas de Deus; at a
èssiri Maria a minesci, e issa sola, su títulu de regina de is àcuas, e principalmenti
poita chi a issa sola point fai riferimentu is virtudis e su significau de custu donu de
Deus chi est s’úmili elementu, s’àcua de custu nostu domicíliu terrenu…
“Custus logus fiant istétius in domíniu de sa religioni pagana. Is Romanus aiant fatu
grandiosas costrutzionis po regulai su servítziu de custas àcuas termalis chi issus
denominanta “Aquas Neapolitanas”. Fortzis in custu logu fiant istétius erígius altaris,
ofertus sacrifícius e invocadas is Ninfas tutelaris de custa sorgenti termali... Pustis,
in tempus cristianus, is fielis frecuentadoris de is bagnus ant postu custas àcuas
bàsciu sa protetzioni de Maria e a issa invochendusí beniant a circai saludi in custas
àcuas salutaris… Ancora Sàrdara no esistiat ma est traditzioni costanti chi prestu si
siat formada in custu logu una flórida bidha chi prestu apat pigau su nòmini de “bidha
de is àcuas” o “Villa Abbas”. De “is abbas” fintzas su Castedhu iat tentu su nòmini
fintzas a s’annu 1323 candu, essendu diventau dimora de s’Infanta Teresa de Arago-