Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

574
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
s’Incarnatzioni s’Onnipotenti s’est fatu débbili, s’immensu s’est inserrau in su sinu
de una Vírgini, s’immortali s’est assugetau a sa morti: unu Deus infinitamenti beatu
s’at addossau totus is calamidadis de sa naturalesa umana.
Considera, ànima mia, a Gesús in sa vida sua privada. Sa sapiéntzia increada si lassat
guvernai coment’e unu pipiu, ubbidit a Maria e a Giusepe in is cosas prus bàscias e
prus trabballosas. E intrau in sa vida púbblica, su gosu suu est su si biri ingiriau de
pòberus, e fuit is onoris, chi meritant is prodígius suus. Fait isfógiu de sa grandesa
sua ma a su Babbu solamenti ndi donat is gràtzias. Miradhu finalmenti in sa passioni,
fatu ogetu de ignomínia, de orrori e de esecratzioni mortu in mesu a dus ladronis,
cun su suplítziu su prus infami, fadendusi a su mundu interu modellu, e esemplari
de sa prus profunda umilidadi. Ma comenti dh’eus nosàterus imitau? Cali diferéntzia
tra su Coru de Gesús e su nostru! S’esemplu bostu o Gesús est una letzioni po
is corus nostrus tanti superbus, ma po dha sighiri nosàterus abbisongiaus de una
gràtzia totu ispetziali. Nosàterus bosi dhu domandaus po cudha umilidadi cun sa
cali bosu eis circau sèmpiri sa glória de su Babbu bostu divinu, bosi dhu domandaus
comenti sa testimoniantza prus manna de s’amori chi nosi portais e coment’e
unu de is benefítzius prus mannus chi nosi potzais cuntzédiri.
Otava dí
Comenti mai dèu cun paràulas apu a pòdiri isfogai sa gratitúdini e sa riconoscéntzia
a Gesús Deus miu? Dèu seu Cristianu, discípulu de s’Evangéliu, fillu de sa Crésia e
po issu e cun issu erederu de su regnu de is Celus, benefítzius totus signaladíssimus
chi dhi depu… Ma de àtera parti cantus bortas cun is pecaus mius m’apu meritau
s’inferru. Epuru in gràtzia de sa piedadi de su Coru amorosíssimu de Gesús dèu bivu
ancoras. Cantas bortas po disgràtzia mia non seu istétiu de mortu a s’amori suu, e
s’amori suu m’at restituiu a sa vida de sa gràtzia? E mancai apu dèu dispretzau sa
gràtzia sua, issu mi nd’at fatu ricu continuamenti, e cantu mancu seu dignu de is
donus suus mi dhus dispensat prus libberali; antzis a cumpliri cun mei s’ofítziu de sa
bondadi sua, in custas próprias dis mi at apertu in modu particulari su divinu Coru
suu oferendumidhu po ricóveru e po asilu contra is nemigus de s’ànima mia, e coment’e
unu tesoru de gràtzias, de su cali de mei solu dipendat de ndi arreciri cantu ndi
bollu e disígiu. O Divinu Coru de Gesús inflamai su coru miu de cudhu fogu ardenti
de su cali est inflamau su Coru bostu po mei e chi custu fogu in mei non mòrgiat mai,
ma durit in su coru miu in su tempus e in s’eternidadi. Aici siat.
Meditatzioni
Negatzioni e distacu de su Coru de Gesús.
Considera, ànima mia, chi su Coru de Gesús mai at tentu atacu a cantu podit innòi in
su mundu lusingai is sentidus nostrus: mai at circau de donai cuntentesa a sèi etotu,
ne at disigiau plaxeris de is óminis. Fiat indiferenti a s’istima comenti a su disprétziu,
a is alabantzas coment’e a is obbróbbrius bastat chi Deus fessit glorificau. Bivendu in
su mundu àteru de is óminis no at arreciu si no ingratitúdinis e penas: de unus fiat
calunniau, de àterus persighiu: is discípulus, o dh’ant abbandonau, o dh’ant traíxiu: