Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

556
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
Oratzioni a Maria Immaculada
Puríssima Vírgini Maria! Veramenti dogna cosa annúntziat chi Bosu seis sa primogénita
Filla de s’Altíssimu, sa Santidadi prus che Angélica, chi in Bosu risplendit, is privilégius
prus che ecelsus, de is calis seis adornada, s’infernali serpenti chi eis asuta is peis
Bostus umiliau, is istellas de su firmamentu, chi in modu misteriosu e bellu bosi coronant,
is generatzionis totus chi bos aclamant Beata, is Angélicus Corus, chi riverentis
bos adorant, totu, totu annúntziat chi Bosu seis sa primogénita de s’Altíssimu. Ma totu
custu annúntziat ancoras in modu prus claru, e solenni, chi is lineamentus finas de
printzípiu imprimius in Bosu, lineamentus fiant de paterna simbillantza: lineamentus
de puresa, de santidadi, de luxi divina, de candori tzelestiali, lineamentus immutàbbilis,
chi sa própria manu de S’Eternu Babbu at imprimiu profundamenti in Bosu insaras
candu bos at formau. De modu chi seis digna o Maria, chi de dogna parti siais onorada,
e chi totus bos aclamint viva imàgini de su Deus Babbu, bellesa simbillantíssima a sa
bellesa de Deus. Ancoras nosàterus mancai pecadoris seus fillus de Deus. Ma oh! Aundi
sunt in nosàterus is santus lineamentus de sa paterna simbillantza? Aundi s’immàgini
de Deus imprimia de Issu in nosàterus? Oh Dolori! Is penas nostras totu ant isfigurau e
corrúmpiu su chi fiat in nosàterus de tzelestiali e divinu. Fillus isconoscentis chi seus
nosàterus! Cali disonori non fadeus a sa santidadi de unu Deus tantu mannu? E cali
confusioni no est po nosàterus su cunfrontu de sa bellesa Bosta o Maria? Deh mandai
asubra de nosàterus unu vivu raju de cudha luxi, chi fadendunosí purus, e santus rinnovit
in nosu s’immàgini, o sa simbillantza de Deus Eternu Babbu nostru.
Un Pater, tre Ave, un Gloria.
Cuinta dí
Intre is títulus sublimis po is calis cumbeniat, chi Maria fessit preservada de sa culpa
originali, e plena de gràtzia finas de su primu instanti, nisciuna est prus incuntrastíbbili de
su èssiri istétia elígia Mamma de su Fillu de su Deus Incarnau. Gesugristu nou Adamu,
chi donai depiat eterna vida a is óminis non depiat èssiri de inferiori conditzioni a s’antigu
Adamu chi donau iat sa morti a is Fillus suus; si s’antigu at tentu su vantu de èssiri formau
de una terra ancoras vírgini, e non maledita, cun prus rexoni su nou Adamu pigai depiat
una mamma totu vírgini, e immaculada asubra sa cali arruta mai fessit Divina maleditzioni.
E Maria noa Eva vera mamma de is biventis, po sa cali bènniri depiat sa vida, e
s’allegria a is míserus mortalis, non fiat giustu chi fessit de inferiori conditzioni a s’Eva
antiga po sa cali introdúsiu est istétiu in su mundu su plantu o sa morti: e si s’antiga Eva
creada fiat istétia immaculada e pura, meda prus cumbeniat chi Immaculada, e pura creada
fessit sa noa. Antzis non cumbeniat forsis, chi Maria destinada finas de s’eternidadi a
èssiri Reina de is Àngelus poita Mamma de su Signori, e Rei insoru, tenessit assumancu
uguali a issus sa puresa e s’innocéntzia originali? O podiat èssiri forsis cumbenienti, chi
in d-unu puntu aici gelosu e importanti sa Reina fessit minori de is súdditus? No, no est
una tzurpa necessidadi de s’allargai de unu generali decretu, chi régulat s’eterna Sapientza
in su dispònniri e portai a cumplimentu is òperas suas.
Ma líbbera infinitamenti e giustíssima pesat su méritu, e su valori de is cosas, e cun
ordinadíssima providéntzia po is finis suus, ponit in òpera prus addatus, is gràtzias