Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

Comune di San Gavino (Santuéngiu)
candu issu donada órdinis crudelis
contra is fidelis fillus de Gesús:
ma is órdinis suus non curas, Milanu,
e veru Cristianu ti bolis professai.
1905 Autore: Don Battista Casula di San
Gavino.
Vida martíriu e morti
de sa Vírgini Santa Luxia 429
O Santa Luxia, Vírgini diciosa,
innus de alabantza ti bollu intonai;
però de su celu luxi poderosa
manda a custa menti po dh’illuminai;
assistimí tui, Màrtiri gloriosa,
po chi dignamenti ti potza alabai.
Dignu de alabanza ses, càndidu Lillu,
nàsciu in Siracusa de nóbbili genti:
prus nóbbili ancora po amori sintzillu
e po divotzioni a Deus Onnipotenti,
e mentras sa genti cun totu energia
s’ímpia idolatria professat meschina
sa lei divina ricis cun premura,
vida totu pura bolis professai.
Vida totu pura e de santu fervori
pràticas costanti, o ínclita Luxia;
de virginidadi cunsagras su flori
a s’Eternu Deus, de sendu pipia;
po mamma Maria e a Gesús po isposu
eligis cun gosu, e Issu solamenti,
cun totu sa menti s’ànima e su coru
che veru tesoru bolis istimai.
Chi solu as amau a Gesús Nazarenu
in totu sa vida provas as donau;
disprétzias costanti s’isposu terrenu,
chi Eutíchia imprudenti t’iat atzetau,
sentza èssi pensau, sentza isciri
chi boliast ofriri in sa mellus edadi
de virginidadi a Deus su flori;
chi terrenu amori no iast atzetai.
351
Amori terrenu e dogna richesa
disprétzias cuntenta, Vírgini Sagrada,
Eutíchia castigu tenit cun prestesa:
de flussu de sànguini benit turmentada;
vida isconsolada, vida de afannus
po cuàtur’annus si passat meschina;
nisciuna mexina tenit sa virtudi
po chi sa saludi dhi potzat torrai.
“Po teni saludi, o mamma istimada,
andeus a Catània – naras tui, Luxia –
aundi Sant’Àgata tantu est venerada;
aundi si curat dogna maladia;
cara mamma mia, vísita sa tumba
de cussa Columba isposa de Gesús,
e de is malis tuus sentza sanamentu
ind-unu momentu t’at a libberai”.
Po dha libberai de dogna dolori
cun issa a Catània bandas cun premura:
Sant’Àgata pregas cun totu fervori
a peis de cussa santa sepultura;
dha bis in figura; ti nat: “O Luxia,
cara sorri mia, non bollas de mei
gràtzias chi de tei cuntzedi podiast
si tui boliast miràculus fai”.
“Miràculus fai podis, o Luxia,
isposa de Gesús, o sorri istimada
comenti Catània po sa tumba mia
su supremu Deus dh’at tanti esaltada;
aici venerada, aici gloriosa,
po tui diciosa Siracusa at a èssi
inní inteneressi si depit sa genti
chi s’Onnipotenti dh’olit esaltai”.
Esaltai t’at bófiu Àgata diciosa,
narendi comenti iast a èssi onorada;
e a peis de cussa tumba gloriosa
bis a mamma tua súbbitu sanada;
chi ses cunsagrada a Deus Onnipotenti
dhi nas finalmenti sentza de paura,
chi de bivi pura fatu as sa promissa
chi costanti in issa depis aturai.