Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

578
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
III. Piedosíssima Vírgini Maria! Ita cosa costat a bosu de lassai esaudidas is pregadorias
nostras? Ita bosi costat de nosi salvai? No at forsis Gesús collocau in is
manus bostras totus is tesorus de is gràtzias, e de is misericórdias suas? Bosu
setzeis coronada Reina a sa manu dereta de Fillu bostu, tempestada de glória immortali
asubra de totus is Corus de is Àngelus. Bosu avantzais su dóminiu bostu po
cantu sunt esténdius is Celus, e a bosu andant sugetas sa terra, e is creaturas totus,
de is calis s’incontrat abbitada.
Su domíniu bostu s’estendit fintzas a s’inferru, e bosu unicamenti nos istrapais de is
manus de su nemigu infernali, o Maria. Bosu seis s’onnipotenti po gràtzia, bosu aduncas
podeis salvainosí. Chi si narais de non bòliri agiudainosi, poita seus fillus ingratus,
e nienti mirescidoris de sa protetzioni bosta, indicainosí assumancu a chini àteru
mai depeus recúrriri po chi nos incontreus libberaus de tantus flagellus.
Ah! No! Su coru bostu de Mamma no at a sunfriri no de biri a nosàterus pérdius,
mentras seus fillus bostus. Su Bambinu chi bieus in is bratzus bostus, sa
Corona misteriosa chi osservaus in sa manu bosta, nos ispirant cunfiéntzia chi
nosàterus eus a èssiri esaudius. E nosàterus cunfiaus in bosu sentza riserva nosi
ghetaus a is peis bostus, nos abbandonaus coment’e débbilis fillus in is bratzus
de sa prus tènera tra is mammas, e vi e totu [?], si oi de bosu ispetaus is gràtzias
chi seus suspirendu.
Salve Regina Mater etc.
Un’última gràtzia nosàterus bosi dimandaus imoi o Maria Reina de totu poténtzia,
gràtzia chi non podeis negainosí in custa dí de tanti solennidadi. Cuntzedei
a totus nosàterus s’amori bostu, e tali chi si mantengat sèmpiri firmu e costanti, e
in modu ispetziali sa beneditzioni bosta materna. No, non s’eus a istesiai oi de is
peis bostus, non s’eus a istacai de is genugus bostus, fintzas chi non s’eis ai
beneditus. Benedixei o Maria in custu momentu su Summu Pontífitzi. A is pompas
remotas de sa Corona bosta, a is triunfus antigus de su Rosàriu bostu, po is
calis beneis nominada Reina de is Vitórias, agiungei o Mamma ancoras custu:
cuntzedei su triunfu a sa Religioni, e sa paxi a sa umana sotziedadi Benedixei su
digníssimu Obispu nostru, is satzerdotus, e particularmenti totus cudhus chi sunti
zelantis de s’onori de su Santuàriu bostu. Benedixei infini totus is chi sunt
assotziaus a su modernu templu bostu de Pompei, e cantus provocant, e promovint
sa divotzioni a su Santíssimu Rosàriu bostu.
O Rosàriu beneditu de Maria! Cadena dultzíssima, chi nosi fait íntimus a Deus. Vínculu
de amori chi nos unit a is Àngelus, Turri de salvatzioni contra is assaltus de
s’inferru, Portu seguru in su naufràgiu comunu, nosàterus non t’eus a abbandonai
mai prus. Tui nos as a èssiri cunfortu in s’ora de s’agonia: a tui s’últimu bàsidu de sa
vida chi acabbat.
E s’última paràula de sa língua nostra giai morta at a èssiri su suavi nòmini bostu, o
Reina de su Rosàriu de sa Valle de Pompei, o cara Mamma nostra, o únicu rifúgiu de
is pecadoris o soberana Consoladora de is afligius. Siais benedita in dogna logu, oi e
sèmpiri, in sa terra e in su Celu. Aici siat.
Ave Maria etc.