Sprawiedliwość proceduralna w postępowaniu przed organem ...

184 ROZDZIAŁ 5.zanie celu żądania „jest oczywiste w świetle podstawowych zasad postępowaniaadministracyjnego określonych w art. 6, 7 i 11 kpa”. Z tych samychpowodów SOKiK odrzucił zaprezentowaną przez Prezesa UOKiK koncepcję„łącznego” odczytywania przez przedsiębiorcę żądań kierowanych doniego. Podkreślił, że każde z nich, widziane pojedynczo powinno spełniaćwymogi wynikające z art. 45 ust. 2 uokik z 2000 r.Tak ukształtowany system – w imię skuteczności ochrony konkurencji– może wiązać się w konkretnych sytuacjach z daleko posuniętą ingerencjąw prawa przedsiębiorców. Nie mają oni bowiem możliwości odmowyudzielenia informacji, nawet jeżeli uznawaliby, że zakres żądanych informacjijest zbyt daleko idący lub że żądane informacje nie będą miały wartościdowodowej dla toczącego się postępowania 759 . W przypadku zaś nieudzieleniainformacji grożąca sankcja jest bardzo dotkliwa i w pełni realna 760 .Dlatego też kluczowe jest zapewnienie prawa do obrony w przypadku nieuzasadnionychlub zbyt daleko idących żądań udzielenia informacji organowiochrony konkurencji.Ogólnie uznaje się, że Prezes UOKiK może żądać tylko informacji niezbędnychdla prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy 761 . Jednakdecyzja co do tego, które informacje są niezbędne leży po stronieorganu ochrony konkurencji 762 . Zakres żądanych informacji musi pozostawaćw związku z domniemanym naruszeniem 763 . Żądane informacje powinny być759 W wyroku SOKiK z 11 sierpnia 2003 r., XVII Ama 130/02, niepubl., stwierdzono nawet– w mojej ocenie błędnie – że bez znaczenia jest to, czy udostępnienie żądanych informacjidostarczyłoby dowodów w postępowaniu antymonopolowym, albowiem równieżbrak dowodów jest istotny dla toku postępowania dowodowego, ponieważ umożliwiaweryfikację zarzutu.760 Tylko w okresie styczeń–sierpień 2010 r. Prezes UOKiK wydał osiem decyzji nakładającychkary pieniężne za nieudzielenie informacji, o które prosił. Por. decyzja nr RWA-4/2010,kara 150 000 zł; decyzja nr DOK-5/2010, kara 51 352,50 zł; decyzja nr RPZ-14/2010, kara50 000 zł; decyzja nr RKT-14/2010, kara 41 082 zł; decyzja nr RPZ-10/2010, kara 15 000 zł;decyzja nr RPZ-3/2010, kara 15 000 zł; decyzja nr RPZ-5/2010, kara 10 000 zł; decyzjanr RWA-1/2010, kara 8 216 zł. Por. http://www.uokik.gov.pl/aktualnosci.php?news_id=2172.761 Wyrok SN z 2 grudnia 2008 r., III SK 15/08 oraz poprzedzający (wydany w tej samejsprawie) wyrok SA w Warszawie z 12 grudnia 2007 r., VI Aca 1014/07.762 Wyrok SAM z 16 grudnia 1998 r., XVII Ama 62/98; wyrok SA w Warszawie z 12 grudnia2007 r., VI Aca 1014/07; wyrok SOKiK z 11 sierpnia 2003 r., XVII Ama 130/02;wyrok SOKiK z 10 maja 2007 r., XVII Ama 79/06; wyrok SOKiK z 31 stycznia 2008 r.,XVII Ama 32/07 oraz C. Martysz [w:] T. Skoczny, A. Jurkowska, D. Miąsik, KomentarzOKiKU…, art. 50, Nb 3; K. Kohutek [w:] K. Kohutek, M. Sieradzka, Ustawa o ochroniekonkurencji…, s. 773.763 Sprawa T-39/90 SEP przeciwko Komisji, [1991] ECR II-1497, pkt 29; wyrok SAMz 19 listopada 1992 r., XVII Amr 24/92.