Sprawiedliwość proceduralna w postępowaniu przed organem ...

98 ROZDZIAŁ 2.inne informacje posiadające wartość gospodarczą, pod warunkiem wszakże,że przedsiębiorca podjął w stosunku do nich niezbędne działania w celuzachowania ich poufności (tajemnica przedsiębiorstwa). Chodzi o zapewnienieochrony przedsiębiorcom, którzy dokonują inwestycji w szeroko pojmowanądziałalność innowacyjną i gospodarczą. Ochronie powinny podlegaćtakże (a więc pozostawać poufne) informacje świadczące o współpracydanego przedsiębiorcy (lub innej jednostki) z organem państwa prowadzącympostępowanie przeciwko innemu przedsiębiorcy.Instytucje procesowe powinny jednak umożliwiać rozwiązanie konfliktupomiędzy dwoma wartościami sprawiedliwości proceduralnej: poufnością(gwarantowaną przez ochronę przekazanych organowi państwa informacji)a wysłuchaniem – zagwarantowaniem uczestnikom postępowania dostępui możliwości wypowiedzenia się co do wszystkich informacji istotnych dladanego postępowania (stanowiących część materiału dowodowego). Zagwarantowaniepoufności nie ma więc charakteru absolutnego.2.4.6. ZaskarżalnośćMożliwość zaskarżania przez jednostkę decyzji podjętych przez państwow jej sprawie do organu wyższej instancji (zaskarżalność), jest jedną z podstawowychwartości demokratycznego państwa prawnego, składającą się nasprawiedliwość proceduralną. W przypadku organów państwa, które niecechują się niezależnością i bezstronnością (nie mają cech sądu) wartość tapowinna być zagwarantowana przez prawo do zaskarżenia i kontroli sądowejich decyzji z punktu widzenia legalności i merytorycznej poprawności,a także poprawności postępowania poprzedzającego wydanie tej decyzji(gwarancja).Obowiązkiem państwa (sądu) jest więc przeprowadzenie pełnej kontrolipostępowania przed organem nie mającym cech sądu (organem administracji),również w zakresie naruszeń procedury istotnych z punktu widzenia jednostki.Kontrola powinna odnosić się zarówno do sposobu podejmowaniadecyzji (a więc przebiegu procesu, m.in. postępowania dowodowego), jaki w stosunku do jej samej (a więc ostatecznego rozstrzygnięcia). Naruszeniareguł proceduralnych powinny być przy tym oceniane przez sąd samodzielnie,a nie tylko przez pryzmat poprawności ostatecznego rozstrzygnięcia(zwłaszcza zgodności decyzji z normami prawa materialnego).Ważne równieżjest to, żeby dostępne środki zaskarżenia były realne – nie może ich cechowaćnadmierny formalizm lub bardzo ograniczone ramy czasowe na skorzystaniez nich. W takiej sytuacji dochodzić będzie również do nieproporcjonalnegoograniczenia prawa do zaskarżenia decyzji i prawa dostępu do sądu.