Sprawiedliwość proceduralna w postępowaniu przed organem ...

276 ROZDZIAŁ 7.Sądy UE tradycyjnie akceptują, że są w pełni uprawnione do dokonywaniapełnych ustaleń prawnych, w tym takich, które są całkowicie odmienneod sposobu interpretacji prawa przyjętego przez Komisję. Kontrola sądowakoncentruje się w dużym stopniu na badaniu przestrzegania przez Komisjęreguł proceduralnych 1162 , w tym tych odnoszących się do prawa do wysłuchaniai prawa do obrony uczestników postępowania przed Komisją.Natomiast kontrola sądowa nad oceną faktyczną dokonywaną przezKomisję nie była wystarczająca z punktu widzenia reguły pełnej jurysdykcji.Od kilku lat widać jednak zmianę w tym zakresie i coraz dokładniejszebadanie przez sądy UE faktów ustalonych przez Komisję, szczególnie nagruncie postępowania w sprawach kontroli koncentracji 1163 . Jednak takżew zakresie stosowania art. 101 TFUE dokonanie niewystarczających ustaleńfaktycznych i w konsekwencji nieudowodnienie porozumienia ograniczającegokonkurencję, może być przyczyną unieważnienia decyzji Komisji 1164 .Problem dotyczy w największym zakresie marginesu uznania (ang. marginof appreciation) Komisji w przypadku ustaleń ekonomicznych (dotyczącychnp. rynku właściwego) 1165 , kluczowych dla uznania odpowiedzialnościprzedsiębiorcy. W sprawie 42/84 Remia przeciwko Komisji ETS stwierdził,że w przeciwieństwie do kwestii natury faktycznej i prawnej, Komisjajest najlepiej przygotowania do dokonania oceny ekonomicznej zgromadzanegow sprawie materiału dowodowego 1166 . Zasadniczo więc w ocenieETS sfera ta pozostaje poza jurysdykcją sądów UE, które powinny skoncentrowaćsię na tym, czy nie doszło do naruszenia reguł proceduralnych,czy decyzja jest w sposób należyty uzasadniona i czy fakty zostały w niej1162 Zob. sprawa T-44/90 La Cinq SA przeciwko Komisji, [1992] ECR II-1, pkt 86.1163 Sprawa T-342/99 Airtours plc przeciwko Komisji, [2002] ECR II-2585; sprawa T-310/01Schneider Electric SA przeciwko Komisji; sprawa T-5/02 Tetra Laval BV przeciwko Komisji,[2002] ECR II-4381. W sprawach tych SPI unieważnił decyzje Komisji uznając, żezebrany przez Komisję materiał dowodowy nie był wystarczający dla przyjętej w decyzjikonkluzji. Zob. bliżej A. Jurkowska, T. Skoczny, Doktryny orzecznicze sądów wspólnotowychw sprawach konkurencji w latach 1962–2004 [w:] Orzecznictwo sądów wspólnotowychw sprawach konkurencji w latach 1964–2004, red. A. Jurkowska, T. Skoczny, WoltersKluwer Polska, Warszawa 2007, s. 59–60 oraz T. Skoczny, Wyrok SPI: Airtours plc.v. Komisja Wspólnot Europejskich [w:] Orzecznictwo sądów wspólnotowych…, s. 439–440.Na temat standardu dowodowego w sprawach kontroli koncentracji zob. T. Skoczny,Bertelsmann AG i Sony Corporation of America przeciwko Komisji…, s. 144–148.1164 Sprawa T-41/96 Bayer AG przeciwko Komisji, [2000] ECR II-3383, pkt 174.1165 Por. D. Bailey, Scope of judical review under Article 81 EC, 2004 (41) CMLR, s. 1338–1339.1166 Sprawa 42/84 Remia przeciwko Komisji, [1985] ECR 2585, pkt 26. Por. też sprawę T-168/01Glaxosmithkline Services przeciwko Komisji, [2006] ECR II-2969.