Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Paun Es Durlić
śjare mărturija, în mînă cînje lumanarja
babi đi sufljit. Đi tuata vrjamja lînga
ja je o fećică đin komšîluk, kare trîabe
să fije martur. A spus đi trij uorj.
Ajd’, Duamnje,
Ku Luna,
Ku Suarilji,
Ku šapće dzîlje-n stamînă,
Ku 44 đi praznjiśe,
Šî ku Sînźuordzu slobodzîtuorju,
Šî ku Sîmjedru ljigatuorju -
S-o dukă pi baba Marija
La kasa ij đi veśije.
S-o skuată la lumanărj,
La veđerj,
La lumanarja-n mînă,
La lumanarja mare,
Šî la kasă đi veśije:
Ku slamnjaśe
Śa-m pus nuoj la sakrin
Šî ku pîatură,
Šî ku ćaršaf,
Šî ku pîndză,
Šî ku papuś,
Šî ku śerapj,
Šî ku kimjašă,
Šî ku pualje,
Ku krecan,
Ku zavjelkă,
Ku trastă pje mînă,
Ku kîrpă pe mînă,
Ku bluză,
Šî ku đempjerj fara mînjiś,
Šî ku burkă đesupra,
Šî ku kîrpa mikă,
Šî ku krpa mare,
Šî ku fluare la urjakje,
Šî ku veđerj đi lumanărj în mînă,
Šî ku kîpatînj supt kap.
Sînta majka Marije sa skubuară
Pi skară đi śjară,
Šî duśe pi baba Marije
nu sveću uz koju je Marija izdahnula.
Za sve vreme pored nje, kao svedok,
stoji jedna devojčica iz komšiluka.
Kazivala tri puta.
Hajde, Gospode Bože,
Sa Mesecom,
Sa Suncem,
Sa sedam dana u nedelji,
Sa 44 praznika,
I sa Svetim Đorđem oslobodiocem,
Sa Svetim Dimitrijem vezivačem –
Da odnesu baba Mariju
Do njene večne kuće.
Da je izvedu do sveće,
Do videla,
Do sveće u ruci,
Do velike sveće
I do večne kuće:
Sa slamnjakom
Kojim smo prostrli kovčeg,
I sa ponjavom,
I sa čaršavom,
I sa platnom,
I sa cipelama,
I sa čarapama,
I sa košuljom,
I sa polama,
Sa krecanom,
Sa keceljom,
Sa torbom preko ruke,
Sa maramom preko ruke,
Sa bluzom,
I sa džemperom bez rukava,
Sa kaputom preko,
I sa malom maramom,
I sa velikom maramom,
I sa cvetom iza uva,
Sa svetlom sveća u ruci,
I sa jastukom pod glavom.
Sveta Majka Marija silazi
Niz voštane stube
I nosi baba Mariju
142