Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
Sî nu ma lăsac,
Ma sî ma luvac,
Šî sa ma-ngropac,
Cukuva dă frac,
În strunga ku uoj,
Lînga mjej doj mjej,
Lîngă źimănari mjej,
Să putradzăsk ku jej,
Cukuva dă frac.
Kînji kî mj-a uđit,
A uđit urlînd.
La minje latrînd.
Šî să-npunjec la kap
Flujerjel dă fag,
Să kînće ku drag;
Sî šćic kî am pljekat,
Šî jo vam lăsat
Baš la marje nakaz;
Ku lăkrîmje pră obraz.”
GICĂ KÎTANJICĂ
Arnaglaua, Trucă Balan
Gică, Gică Kîtanjică
Ku śinśsuće đi uojică,
Šă k-o aluj măj măndrucă,
Jasă sus la kulmja mare,
Dare Gică śe-j vorbja:
„Măj Stankuco, mîndra-mja,
Đi kînd mîndro ć-am luvat
Njiś odată nu mj-aj kîntat.
Je sî-n kînc un kînćiśel,
Să treśjem đalu ku jel”.
Da Stankuca śe-j vorbjare:
„Măj tu Gică kătanjică,
Aš kînta, kum n-aš kînta,
Rău ma ćem kî s-v-o audza!
Am un glas rău vrasnjit,
S-auđe pista pomînt,
Šă nj-auđe Fluorj’ đin munće,
Šî-nainće nji va ješa,
Pj-amînduoj nji va taja!”
Dare Gică śe-j vorbja:
44.
81
Nemojte me baciti,
Već me ponesite,
Pa me zakopajte,
Ljubljena mi braćo,
U obor sa stokom,
Kraj moja dva jagnjeta,
Moja dva bliznaka,
Da trunem sa njima,
Ljubljena mi braćo.
Psi mi ostadoše,
Tužno urlajući,
Sve za mnom lajući.
Kraj glave nek mi stave
Frulicu od bukve,
Da s ljubavlju svira;
Da razglasi svetu,
Da sam vas napustio
U velikoj muci,
Sa suzom na obrazu.”
GICE KATANICA
Rudna Glava, Petar Balanović
Gice, Gice Katanica
Sa petstotina ovčica
I sa svojom draganom
Kreću se planinom.
Pa joj veli Gice:
„Draga moja Stančice,
Otkako te ženih ja
Nijednom ne zapeva.
Hajde sada zapevaj,
Da uz pesmu put nam prođe.”
Veli njemu Stančica:
„Aoj, Gice Katanice,
Pevala bih, kako ne,
Al bojim se, čuće se,
Jer ja imam prejak glas
Celom zemljom odjekuje
Pa će Florin da nas čuje
Iskočiće on iz šume
Pa će život da nam uzme!”
Na to Gice odgovara: