Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Paun Es Durlić
„Ginđesk kî maj bun ar fi ku pražînjilji!ˮ
Draku juta sa duśe dupa pražînă
đi la zatuon, da Dumnjedzîu ja bît ku
kare sa mjastîkă fanjina în mîšnjik.
Vinje Draku šî sa jau ij la bataje.
Draku ku pražîna vîž înkuaś, vîž înkolo,
atîrnă în kuoš, în grindz, în parjec,
njiś n-ažuinśe săl pipije pi Dumnjedzîu,
da aăsta numa-l žîpîje pi Draku ku
bîto-la skurt. A sufarat Draku, saraku,
kît a putut, šî kînd n-a măj putut, stă
šă spunje:
„Đestul, đestul, fîrtaće! Ajde akuma
să ješîm afară, să nji baćem kîta întrauša
muori!ˮ
„Să fije kum dzîś tuˮ, spunje Dumnjedzîu,
„numa ar fi bun să skimbăm
pražînjilji!ˮ
A ješît afară, a skimbat buocîlji šî sa
propus pi bataje.
Puvestăsk morari pănă šăd điźaba,
kă aj duoj frtac s-a bat šî-n dzî đi astîdz,
kîta a fară, kîta înuntru, ama Draku je
aăla kare întođeuna jasă dîrîmat.
„Mislim da bi najbolje bilo da se pobijemo
motkama!”
Đavo hitro otrča po motku kojom se
zatvara jaruga, a Bog uzme štapče kojim
se meša brašno u mučnjaku.
Vrati se Đavo i tuča počne. Đavo sa
onom motkom te ovamo, te onamo,
čas zakači koš, čas zakači gredu, čas
zid, ne stiže ni da dotakne Boga, a ovaj
ga samo delje onim kratkim štapom.
Trpeo Đavo, siroma, trpeo koliko je
mogao, i kad više nije mogao, zastane
i kaže:
„Dosta, dosta, pobratime! Hajdemo
sada da izađemo van i da se malo bijemo
ispred vodenice!”
„Neka bude kako ti kažeš”, reče Bog,
„samo bi dobro bilo da promenimo
ove motke!”
Izađoše napolje, zameniše batine i
nastaviše da se biju.
Pričaju dokoni vodeničari da se ova
dva pobratima biju i dan-danas, čas
napolju, čas unutra, ali da je Đavo taj
koji uvek izvlači deblji kraj.
ĐI ŚE DUMNJEDZÎU A FUŹIT
PI ŚERJ
Tanda, Paun Njamcu
126.
ZAŠTO JE BOG POBEGAO NA
NEBO
Tanda, Paun Ilić
În vrjamja lu lupi aj albj, Dumnjedzîu
a trait pi pomînt, š-a fuost mistakat
ku lumja. Măj bun fîrtat j-a fuost
Draku, ku kare mulće kare śe a fakut
bîrabar. Nu sa cînje minća pin povješć
rumînješ kînd šî kum s-a ivit vrîžîturilji
măj întînj, ama binje sa cînje minće
kă în parća luor a fuost Draku. Auđe
đ-aja tajnă Dumnjedzîu, š-auđe kum
sa labîdă vrîžîturilji kî sînt măj tare
đi kît jel. Înkaljikă jel kalu šă pljakă la
drum să vadă sîngur kît je aja povastă
adeverată. Mjergînd aša pi kal, ažunźe
U vreme belih vukova, Bog je živeo
na zemlji, i bio je pomešan sa ljudima.
Najbolji pobratim mu je bio Đavo, sa
kojim je mnoge stvari radio zajedno.
Ne pamti se u vlaškim pričama kad
i kako su se pojavile vračare, ali se
dobro pamti da je Đavo od početka
bio na njihovoj strani. Čuje Bog za tu
stvar, i još čuje kako se vračare hvale
da su jače od njega. Uzjaše on konja i
krene na put da sam vidi koliko je ta
priča istinita. Jašući tako konja, naiđe
na neku raskrsnicu. U sred raskrsnice
218