Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Projekat „Askultac povasta mja”
să duorm nuapća. Jară, sara alaltă îm
vinje-n gînd Janku, šî jel venja ku furiš
pi la minje kînd mj-a fuost uomu dus
ku lukru, njiś ku jel n-am vrut să am
njimika, dakă injima m-a tras, šă pănă
nu aduorm ma ginđesk kum a fi fuost
s-a fi fuist, pă ma trĭaśe apa, pă ma-nvîrćesk
pin pat ...“
Da Marica đin śerješ numa śe nu
muare đi rîs!
„Eee, da jo, sorico, sara ma kulk,
pun kapu pi kîpatînj šă-m vinje-n gînd
Pătru: tu la-j dudait, da jel đirjept la
minje! Š-akuma, nuapća, măj ma drăgaljesk
odată ku jel, šă aduorm ka
mnjelu! Sara laltă, joćel în gînd vinje
Janku, šî pi jel la-j dudait, da jo la-m
primit în podu štălji ...“
Ma rîsăj šî jo đi trjaba mja, kă vadzuj
ka măj frumos paš în povasta draśilkuor
đi kît aăsta n-am putut să am!
spavam noću. Opet, druge noći mi na
um padne Janko, i on je navraćao krišom
kod mene kad je muž bio odsutan
zbog posla, ali ni sa njim nisam htela
da imam ništa, iako me je srce vuklo, i
dok ne zaspim mislim kako bi bilo da
je bilo, pa se znojim, pa se prvrćem po
krevetu ...”
A Marica na trešnji samo što ne pukne
od smeha!
„Eee, a ja, sestro, uveče kad legnem,
stavim glavu na jastuk i setim se Petra:
ti si ga oterala, a on pravo kod mene! I
sada, noću, povolim se s njim još jednom
i zaspim ko jagnje! Sledeće večeri,
evo ga Janko, pada mi na um kako si i
njega oterala a ja ga primila na tavanu
štale ...”
Nasmejao sam se i ja za svoj račun,
jer sam shvato da lepši uvod u đavolji
svet od ovoga nisam mogao imati!
BABA KU MUARĆA
Đi pin lumje
633.
BABA I SMRT
Iz naroda
A mjers vro babă pi dunga sutuljiji
ku sarśina đi krjanźe în šalje, š-alunjekat
š-a kadzut în fundu boruźi. Tuată
frîntă, a-nśeput sî sa vajće:
„O, lălăăă, muarćo unđiš!“
Auđe muarća, šî jut vinje.
„Ăći-ma, babo, śe vrej?“
Sa ujtă baba la muarće în uok, šî đin
šopîće spunje:
„Dăm mîna sî ma skuol!“
Išla neka baba ivicom provalije sa
naramkom granja na leđima, pa se nekako
oklizne, i skotrlja na dno uvale.
Sva slomljena, zakuka:
„Jooj, lele, smrti gde si!”
Čuje smrt, i brzo dođe.
„Evo me, babo, šta hoćeš?”
Gleda baba smrt u oči, i šapatom
kaže:
„Daj mi ruku da ustanem!”
289