Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Paun Es Durlić
În paśe šađa
În skara mja?
„Duamna, sînta Majka Marije,
Kum sî nu ma vajt,
Kum sî nu ma kînt,
Kînd am pljekat pi kalje, pi kalarje,
Pi drumu-l Dumnjedzîo-l mare,
Ma-ntînjij ku milostînśilji-n kalje.
Dzînjilji milostînśilji înfokaće,
Mînjijaće,
Nîkažîće -
Đi đirjapta ma luvară,
În karucă ma lupadară;
Đi śe sus - măj sus,
Đi śe sus - šî măj sus.
Đe trij uorj ma runkară,
Đe trij uorj ma skuturară.
Sînźilji îm tulburară,
Karnja mi învenjinară,
Rîndza-m zminćiră,
Ma amjecîra, ma fîršîră,
Ma norodzîră,
Ma fakură đin uom njiuom!”
Snta Majka đe audza,
Jut pi hatu ăl pornja -
Într-o mînă biś đi fuok,
Într-una stîlp đi busujok.
Hatu tare ăl mîna,
Mjerźa hatu đe zbura,
Šî la salkă ažunźa.
Salka mare, krengarată,
Śe krjašće pi lînga apă.
„Buna dzîua, salka mare,
Krengarată!”
„Binje sîc ažuće, Majka Duomnuluj!”
Jut ku skamnu đi aur šî đi arźint
O ruga: „Šădz, Majka Duomnuluj!”
„N-am venjit sî şăd,
Numa sî ći-ntrăb
Da-j vadzut pi dzînjilji milostînśilji,
Înfokaće, mînjijaće,
Nîkažîće,
U miru da sedim
Na prestolu svome?”
„Gospo, Sveta Majko Marijo,
Kako da ne kukam,
Kako da ne tižim?
Kad sam poš’o putem, stazom,
Božjim putem velikim,
Suđenice sam na putu sreo.
Suđenice raspaljene,
Razjarene,
Razgnevljene -
S dnesna mene zgrabiše,
U karuce baciše;
Od više - poviše,
Od više - još više.
Tri put uvis hitnuše,
Tri put me protresoše.
Krvcu mi zamutuše,
Meso mi zatrovaše,
Želudac pomeriše;
Ošamutuše, strošiše,
Zaludeše,
U nečoveka pretvoriše!”
Sveta Majka kad to ču,
Brzo hata potera -
U jednoj ruci plamen bič
A u drugoj struk bosiljka.
Hata brzo terala,
Hitro hat je leteo,
I do vrbe stigao.
Vrba krupna, razgranata,
Koja pokraj vode raste.
„Dobar dan, vrbo krupna,
Razgranata!”
„Dobro ti pomoglo, Majko Božja!”
Brzo joj stolac, zlatno-srebrni
Ponudi: „Sedi, majko Gospodnja!”
„Nisam došla da sedim,
Već da te pitam
Da li si videla suđenice,
Raspaljene, razjarene,
Razgnevljene,
172