Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
La izvuară đi apă,
Izvuor izvorat,
Đi noă munc lasat!
Ma ruog la sînta majkă Marije,
Kî măj bună mîrturije,
Šî măj binje šćije,
Śe jo noj šći ja să-npljinjaskă,
Sî potpunjaskă.
S-o ja Majka Đina đe mînă
Šî so skoată la drum în ćins,
La raj đeškis!
MARTURIJA DĂN ŽÎTKOVICA
La cualje
Marturija vorbăsk în tr-un glas trij
mujerj, purtaće dă baba Kristina Iljiuanje
(naskuta 1934), la pomana dă anu
alu mošu Milan Jovejsku, 2003. Cualjilji
lu Milan a fuost pusă pră pat în suobă,
da mujerlji a prins ku mînjilji dă
marźină kuśmi, šî a rîđikat kîtă fuaja-n
sus, dzîkînd kă „arată cualjili la Suare”.
Să fij, Suare, mărturije,
Ku Aranźel Meilă,
Ku šapće dzilje-n stamină,
Ku svići Jovan,
Ku svići Iljija,
Ku sînta Marije,
Ku svići Njikola,
Ku Dumnjedzău,
Ku Luna,
Ku Suarilji!
Să fic tuaće marturije
La cualjilji lu (Milan)
Dă anu dă dzîlje!
Akuša lji dăm,
Dă luok să lji primaskă
Ša sî sa promenjaskă
Amin šă bogdaprost!
Bogdaprost!
82.
159
Na izvore voda,
Izvor golem,
Od devet planina stvoren!
Molim Svetu Majku Mariju,
Najbolju marturiju,
Koja sve zna,
Što ja ne znam – nek dopuni,
Nek upotpuni.
Nek je Majka Đina uzme za ruku,
Nek je izvede na širok put,
U raj otvoren
MARTURIJA IZ ŽITKOVICE
Pri namenjivanju odeće
Marturiju govore u jedan glas tri
žene, predvođene baba Kristinom Ilić
(1934), na godišnjem pomenu Milanu
Joviću, 2003. godine. Milanovo odelo
je bilo postavljeno u sobi, na krevetu, a
žene su držale ponjavu rukama i ovlaš
zadizale ivice pokrova, govoreći da ga
podižu da bi „pokazale odelo Suncu”.
Budi, Sunce, svedok
Sa Aranđelom Mihajlom,
Sa sedam dana u nedelji,
Sa Svetim Jovanom,
Sa Svetim Ilijom,
Sa Svetom Marijom,
Sa Svetim Nikolom,
Sa Gospodom Bogom,
Sa Mesecom,
Sa Suncem!
Svedočite svi
Pred (Milanovim) odelom
Na godišnjem pomenu!
Sada odeću namenjujemo,
Ovog trena da ga primi
I da se presvuče!
Amin i bogdaprost!
Bogdaprosti!