Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
Tuot k-o parće ašćernjarje,
Da ku alta s-astrukarje,
Barba kapatînj punjarje.
Žîgman kralju kînd veđarje,
Nuauă barjbjarj mj-adunarje,
Unji barba kî-j rađarje,
Unji kika-j koborarje.
Žîgman kralju śe lukrarje,
Pe-ngă jej să proănblarje,
Tuot ku kapu lje faśarje;
Jej kucîtu slobadzarje,
Tuot pi Đeđu mi-l tăjarje.
Draga lu Đeđu kînd veđarje,
La Đeđu să slobadzarje,
Đe tri uori k-ăl sărutarje,
Măj odată baš în gură,
Duauă uorj în tăjetură,
Kă nu vjađe đe plînsură.
Šî kucîtu kă-š luvarje,
Šî sîngură să tajarje,
Lîngă jal s-alăturarje.
Žîgman kralju kînd veđarje,
Pi amînduoj alaturarje,
Rupja pîndză-n patru fuoji,
Šî-j astruka pi amînduoj.
Multă vrjamje nu treśarje,
În tamnjică mjel bagare,
Akum a mikă aluj fećică
J-aduśa apă la tamnjică,
Ku o mikă măj trokică.
GRUJA LU NOVAK
Slaćina, Dragi Krśoba
Baće vîntu sălśilji,
Să đezbată gjecurlji,
Să pornjaskă bărśilji.
Pe ljină đi Dunărja
O šăjkuljică merźa,
(Ku) kîrma nuauă
Tajere Dunăriśa-n doauă,
Da-n šajkă kare-m jerja?
41.
75
Da je pola prostirao
A sa pola se pokrivao,
Brada mu je jastuk bila.
A kralj Žigman kad ga vide,
Devet brica mi okupi,
Jedni bradu da mu briju,
Drugi perčin da mu skinu.
Da viš’ Žigman šta mi radi,
Berbere mi obilazi
Pa im glavom naređuje;
Oni britve opustiše,
Đeđi glavu odrubiše.
To Đeđina ljuba vidi,
Na mrtvog se Đeđu baca,
I mrtvoga triput ljubi,
Jednom ljubi mrtva usta,
A dva puta rez krvavi
Zaslepljena od plakanja.
Onda nož je dohvatila,
Sama sebi ga zarila
I kraj Đeđe mrtva pala.
Žigman kralju kad to vide
Oboje na stranu skloni,
Na četvoro platno cepa
Pa ih platnom prepokriva.
Nije prošlo dugo vreme
Kralja svrgnu u tamnicu.
Sad najmlađa mu ćerkica
Nosi vodu u tamnicu
U majušni sud, tikvicu.
GRUJICA NOVAKOV
Slatina, Dragi Dimitrijević
Njiše vetar vrbake,
Da raskravi lednjake,
Da pokrene brodice.
Preko tihog Dunava,
Brodica je klizala,
I sa novom krmicom,
Dunav sekla napola.
U brodici ko mi beše?