Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Paun Es Durlić
Florinćinje, dăj ocîašće,
Juo sî dau pakurarjašće,
Sî veđem a kuj mîj tarje!”
Florinćin, uoc batrîn,
Kîtră Kuosta śe dzîśa:
„Audz, Kuosto, dumnja tîa,
Nu ma baće tu pi minje,
Nu sînt tuaće đi la ćinje!”
Pînă jej nu s-apuka,
Aj-lalalc pakurarj ažunźa,
Pi uoc îj prinđa,
În sanźirje îj ljaga,
În sanźirje ku belśuźe,
Sî plaćaskă karnja dulśe.
UOICĂ BALURĂ
KU KORNJICU-N GURĂ
Dîlboka, Milađin Laptarju
Ăntuorku-mi s-întuork,
Trij nuvirj pră luok.
Śe duk ăn mižluok?
Duk turmje dă uoj,
Uojcă (ku) ćobănjej,
Šă uojca-j ku jej.
„Uoică balură,
Ku kornjicu-n gură,
Ś-aj uđit pră urmă?
Or jarba nu cî bună,
Or jarba nu-c plaśe,
Kă gura nu-c măj taśe?
Uoică balură,
Ś-aj uđit pră urmă,
Măre, gura nu-c măj taśe?
Nu šću śe maj faśe,
Kî jej s-a vorbit,
Śej d-al Ungurjan
Ku al Moldovjan,
Baš ăn pus dă suare
Jej kă să m-omoară!
Ma, cukuvă dă frac,
43.
80
Ti udari po hajdučki
A jaću tebe na čobanski,
Da vidimo ko je jači!”
A Florentin, lopov stari,
Šta će na to Kosti kasti:
„Počuj, Kosto, gospodine,
Nemoj zalud da me biješ,
Ovce nisu samo tvoje!”
Jošte tuča ne započe,
Pristigoše svi pastiri
Pa lopove dohvatiše,
U lance ih zavezaše,
U lance sa brnjicama,
Slatko meso da isplate.
OVČICA BELKA,
S ROGOM U USTIMA
Duboka, Miladin Nikolić
Vrte mi se, vrte,
Tri oblaka u mestu.
Šta pod sobom nose?
Dva ovčija stada,
Sa svojim čobanima,
I ovčicom sa njima.
„Ovčice belice,
S rogom u ustima,
Što si zaostala?
Da l je trava loša,
Il ti nije slatka,
Kad usta ne zatvaraš?
Ovčice belice,
Što si zaostala,
Pa mi stalno blejiš?
Ne znam šta da radim:
Oni se zarekli:
Jedan Ungurjanac,
Jedan Moldovanac -
Baš kad sunce zađe
Mene da ubiju!
Ah, ljubljena braćo,