Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare
Paun Es Durlić Pain Es Durlici Româńii în apus de soare Rumânjii na zalasku sunca Romanians at the end of the road
Paun Es Durlić
Pain Es Durlici
Româńii în apus de soare
Rumânjii na zalasku sunca
Romanians at the end of the road
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Paun</strong> <strong>Es</strong> Durlić<br />
ĐIN ŚE JE FAKUTĂ MUJARJA<br />
Ar<strong>na</strong>glaua, Sau Bîlaban<br />
121.<br />
OD ČEGA JE STVORENA ŽENA<br />
Rud<strong>na</strong> Glava, Sava Balabanović<br />
K<strong>în</strong>d s-a fakut Pom<strong>în</strong>tu, Dumnje–<br />
dzîu ku Draku a fuost fîrtac, šî tuot<br />
a lukrat am<strong>în</strong>duoj bîrabar. Unu faśe<br />
nuvirj ku pluaje, altu văj šă rîurj, unu<br />
faśe kîmpije, altu śuoś šî munc. Pi l<strong>în</strong>ga<br />
mošu Adam, śikă, a lukrat umîr la<br />
umîr, šî la pus să fije stap<strong>în</strong> pista tuaće<br />
žuavinjilji. Ama, dupa kîta vrjame sa<br />
vajtă Adam la Dumnjedzîu kî-j urît kî<br />
je jel un uom s<strong>în</strong>gur <strong>în</strong>tra atîće žuavinj,<br />
ar fi bun, spunje, să ajbă vro parjake<br />
omenjaskă đi socîje.<br />
Sa ginđašće Dumnjedzîu śe šî kum<br />
sî fakă. Într-o dzî, proumbl<strong>în</strong>du-sa s<strong>în</strong>gur<br />
pi l<strong>în</strong>ga marźină mărilor, <strong>în</strong>t<strong>în</strong>jašće<br />
pi Adam kare jar sa punje pi jel ku vajtatura<br />
luj, šî-j do dă-n g<strong>în</strong>d śe să fakă.<br />
Ăl aduarme šî-j skuaće o kuastă, f<strong>în</strong>ka<br />
je uosu tare šî puaće sî sa fakă mulće<br />
kare śe đin aša marfă.<br />
Pănă jel s-a ginđit ku kuasta-n m<strong>în</strong>ă,<br />
ăćel fîrtatu vinje, šă-l <strong>în</strong>trabă śe lukră.<br />
Dumnjedzîu ij spunje. Draku sa m<strong>în</strong>jije<br />
kă a-nśeput aša lukru fara jel, ij zmîknjašće<br />
kuasta-ja đin m<strong>în</strong>ă šî sa punje<br />
pi fuga pi l<strong>în</strong>ga marźină. Dumnjedzîu<br />
dupa jel, ama k<strong>în</strong>d vjađe kă o sî-j skîape,<br />
jel sa labîdă šă-l prinđe đi kuorn.<br />
Draku zmîknjašće đin kap, kuornu poknjašće<br />
šî ram<strong>în</strong>je la Dumnjedzîu <strong>în</strong><br />
m<strong>în</strong>ă, da Draku o tuljašće ku kuasta lu<br />
Adam pista dungă, šî skapă.<br />
Stă Duomu ku kuornu Drakuluj <strong>în</strong><br />
m<strong>în</strong>ă šî k<strong>în</strong>d vjađe kă n-o sî ažungă fugarju,<br />
sa ujtă la kuorno-la, šî dzîśe:<br />
„Pă, uos je uos!“<br />
Š-aša đin kuornu Drakuluj faśe mujarja,<br />
să fije žukarija lu Adam.<br />
Đi aja, spun aj batr<strong>în</strong>j, mujarja š-<strong>în</strong><br />
dzî đi astîdz are <strong>na</strong>rau drakuluj.<br />
Kad je <strong>na</strong>stala Zemlja, Bog i Đavo<br />
su bili pobratimi, i sve su radili zajendo.<br />
Jedan pravi oblake sa kišom, drugi<br />
doline i reke, jedan pravi ravnice, drugi<br />
brda i planine. Oko praoca Adama,<br />
kažu, radili su zajedno, rame uz rame,<br />
i postavili ga da bu<strong>de</strong> gospodar svih životinja.<br />
Ali, posle nekog vreme<strong>na</strong>, požali<br />
se Adam Bogu da mu je dosadno<br />
što je jedini čovek među tolikim životinjama,<br />
pa bi bilo dobro, veli, da ima<br />
nekakvo ljudsko biće za društvo.<br />
Razmišlja Bog šta i kako da radi.<br />
Jednog da<strong>na</strong>, šetajući obalom mora,<br />
sretne Adama, koji ga opet spopadne<br />
svojom jadikovkom, i on se doseti kako<br />
da mu izađe u susret. Uspava Adama i<br />
izvuče mu jedno rebro, pošto je rebro<br />
jaka kost i može se od takvog materijala<br />
<strong>na</strong>praviti mnogo koječega.<br />
Dok je on premišljao sa rebrom u<br />
ruci, <strong>na</strong>iđe pobratim i zapita ga šta to<br />
radi. Bog mu kaže. Đavo se jako <strong>na</strong>ljuti<br />
što je Bog počeo nešto da radi bez<br />
njega, istrgne mu rebro iz ruku i utekne<br />
niz obalu mora. Bog se podigne i<br />
pojuri za njim, ali kad je vi<strong>de</strong>o da će<br />
mu Đavo uteći, on se baci kroz vazduh<br />
i uspe da ga uhvati za jedan rog. Đavo<br />
trgne glavom, rog pukne i ostane u<br />
Božjim rukama, a Đavo klisne sa Adamovim<br />
rebrom niz obalu, i utekne.<br />
Stoji Bog sa Đavoljim rogom u rukama<br />
i kad vi<strong>de</strong> da nikako ne može stići<br />
begunca, pogleda o<strong>na</strong>j rog i kaže:<br />
„Pa, kost je kost!”<br />
I tako od Đavoljeg roga Bog <strong>na</strong>pravi<br />
ženu, da bu<strong>de</strong> Adamova zabava.<br />
Zato, kažu stari, že<strong>na</strong> i dan da<strong>na</strong>s<br />
ima đavolju <strong>na</strong>rav.<br />
212
Change language