Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
Kă pintru să pomenjaskă,
O kînćika batrînjaskă,
Đ-Ajduk Velku, dumnje-ta
Kum atunśa jel jera!
ĐEĐU, ŹINJIRI LU ŽÎGMAN KRALJ
Slaćina, Slobodan Bz
Pe supt naltu śerjuluj,
La namolu măriluj,
Baš pe radza suariluj,
La kapu pomîntuluj,
Ierja nješća astalje-nćinsă,
Śe gud bojarj, njegustorj,
Tuoc šađa în okuol.
În kapatînj śenje šađarje?
Žîgman kralju kă šađare,
Ku noauă źinjerj să gostarje.
Da źinjerlji al măj marje,
Tuot pe jel kum mj-ăl kemarje?
Tuot mă Đeđu mi-l kemarje.
Vorba luj să askultarje.
Da vjedz kralju śe lukrarje:
Jal ivja ăn-paracîje,
Să vină lu Đeđu robije,
Noă anj šî žumataće,
Să dzakă pe đireptaće.
Luj robija k-ăj venjarje,
Ši-n tamnjică mi-l bagarje.
Multă vrjamje kă treśarje,
Draga lu Đeđu śe lukrarje,
La tată-su să duśarje,
Šă đe-n gură mj-el-trebarje,
Tot la apă kă treśarje:
Pe-ngă tamnjică trešarje,
Šî o vikă tuot mj-odzarje,
Tot pe Đeđu ăl kunošćarje.
Pi tatî-su întrebarje:
„Audz tată, tata-l mjeu,
Ś-aj fakut ku Đeđo-l mjeu?“
Da vjedz kralju še dzîśare:
40.
73
Neka pamti pesma stara,
Hajduk Veljka, gospodara,
I neka nas opominje,
Kakav je on tada bio!
ĐEĐU - ZET ŽIGMANA KRALJA
Slatina, Slobodan Marković
Ispod neba visokoga,
Na obali sinjeg mora,
U osvitu dana,
A na kraju sveta,
Beše sofra postavljena
I bojarima okružena,
Svi seđaše uokolo.
A u čelo ko seđaše?
Žigman kralju tu mi sedi,
Sa svim svojim zetovima.
A gde zet je najstariji,
I kako mu ime beše?
Đeđu beše ime njemu.
Slušali ga svi u svemu.
Ali kralju šta mi radi:
On naredi svojoj vlasti
Đeđu zeta da uhapsi
Da ga baci u tamnicu
Nevinog na devet leta.
Odvedu ga na robiju
U tamnicu ga nabiju.
Dugo vreme kada prođe
Žena Đeđe šta mi radi,
Kod oca mi svoga pođe
Pa mu kaže šta se čuje
Kad na vodu ona ide:
Kraj tamnice kada prođe,
Neku viku ona čuje
I glas Đeđin razlikuje.
Pa svog oca ona pita:
„Kaži meni, oče moj,
Šta si s Đeđom učinio?”
A viš’ kralj šta kazuje: