Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
la o raspînčiśe. În mižluoku raspînćiśi
o babă a fakut fuoku, da pi fuok a pus o
uală ku njiska-j bujedzî, šî acîcîje fuoku
sî fjarbă uala măj juta. Da đ-o parće
stă fîrtatu luj, Draku, šî învacă baba śe
sî dzîkă. Îj đacă-n gînd la Dumnjedzîu
kî baš adat pista vrîžîtuare kare învacă
đi la Draku sî đeskînće. Strînsă frîu šî
bolđi kalu sî trjakă pista fuok să spargă
uala babi, šî đi pi kal zbjară:
„Stăj uală, nu ferbja!ˮ
Kînd vadzu baba k-o s-o gazaskă
kalu, răđikă mînilji šî zberă šî ja:
„Stăj kalulje, nu merźă!ˮ
Kalu statu în luok, da fuoku nu kă
sa stîns, numa uala înśepu sî fjarbă ku
klokîće.
Jară Dumnjedzîu đi pi kal măj tare:
„Stăj uală, nu ferbja!“
Baba: „Stăj kalulje, nu merźa!“
Probi Dumnjedzîu măj đi vro doătrij
uorj sî bolđaskă kalu, sî pljaśe, ama
kalu stă în luok, ka kînd je fakut đin
pjatră. Atunśa vadzu jel kî je vrîžîtuarja
măj tare, šî jel nu măj are śe kata pi
pomînt. Slubadzî ăripilji, sa faku zburatuorj
šî sa rîđikă đi pi kal ši sa perdu
đi tuot în aritu śerjuluj. Aša a ramas
vrîžîturilji sîngure po pomînt, sî đeskînće
šî sî vražaskă aša kum lji-nvacă
Draku.
jedna baba je naložila vatru, a na vatru
stavila lonac da se kuva sa nekakvim
travama, pa nalaže drva da se vatra
razgori i travke što pre skuvaju. A sa
strane stao njegov pobratim Đavo, i
govori babi šta da kaže. Shvati Bog da
je naišao na vračaru koja uči od Đavola
da vrača. Stegne dizgine, podbode konja
da pređe preko vatre i razbije babin
lonac, i viknu:
„Stani lonče, ne kuvaj!”
Kad vide baba da će je konj pregaziti,
dignu ruke i viknu i ona:
„Stani konju, ne idi!”
Konj stade u mestu, a vatra ne samo
da se nije ugasila, nego se rasplamsala
pa je lonac počeo da ključa.
Opet Bog sa konje vikne, ali jače:
„Stani lonče, ne ključaj!”
Baba: „Stani konju, ne idi!”
Pokuša Bog još dva tri puta da podbode
konja da krene, ali ovaj se bio
ukopao u mestu, kao da je od kamena.
Tada vide Bog da je vračara uistinu
jača od njega, i shvati da više nema šta
da traži na zemlji. Izbaci krila, pretvori
se u letača te odlete sa konja i izgubi se
zauvek u plavetnilu neba.
Tako su vračare ostale same na zemlji,
da bajaju i vračaju onako kako ih
uči Đavo.
KUM SOARILJI S-A LASAT
ĐE ÎNSURAT
Tanda, Sauka lu Boža Kići
127.
KAKO JE SUNCE ODUSTALO OD
ŽENIDBE
Tanda, Savka Niculović
Vrodată đemult Soarlji a fost ka
uomu š-a mjers pi Pomînt, da đi la faca
luj s-a vjeđerat toată lumja. Viđerînd
pistă Pomînt, a vadzut la un luok o fată
frumoasă kare tare ij s-a-mparut š-a
rašît sî să însoarje ku ja. Spunje jel aja
la mumă-sa kînd a venjit la prîndz. (Da
Nekada davno Sunce je bilo ljudsko
biće koje je živelo na Zemlji, a svetlina
njegovog lica obasjavala je ceo svet.
Svetleći tako po Zemlji, zapazi na nekom
mestu lepu devojku koja mu se
jako dopadne i reši da se njome oženi.
Kaže to majci kad je došlo na ručak. (A
219