Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Paun Es Durlić
Jel pi kal sa-nkaljika,
L-apsanźiu aša-j vorbja:
„Je đeškiđe porcîlji
Sî-ntarjaskă străilji,
Kî sî-j vjedz umbraljilji“.
La Rojbu ij šopoća,
Rojbu pista zîd sarja,
La apsanźiu ij măj zbera:
„Apsanźiulje, domnja tja,
Ramînj fraće sînatuos,
Kî la mînă jo ca-m fuost,
Šî kadîr tu nu mja-j fuost!“
Îmblă Korbja cara-n paśe,
Njima n-avja śe-j măj faśe!
MAJSTOR MANOJLJA
Slaćina, Slobodan Bz
Pi un đal frumuos,
Pin mîndru đe duos,
Njegru Vodă trĭaśe
Ku aj nuavă majstorj marj
Śe sînt kalfe šă zîdarj,
Ku jej Mănojlja đe zaśe,
Pi jel njima nu-l ăntrjaśe.
Jej mult mj-a umblat,
Luok frumuos mj-a kătat,
Duamnje, să-m zîđaskă
Tuot o mănastîre,
Mănăstîre ’naltă,
’Naltă, luminată
Pista lumja tuată.
Jej mi s-a oprit
La un zîd părasît.
Ku zîdu mj-a pornjit,
Zîdu să-l zîđaskă,
Mănăstîrja să mj-o isprăvjaskă,
Banji să-j primjaskă,
Să să pomenjaskă.
Zîđiră, zîđiră,
Ku zîdu suiră
Pănă tăbărîră.
47.
88
Korbja konja uzjaha
I tamničara zamoli:
„De kapiju otvori,
Da pritegmen remenje,
Da mu vidiš držanje”.
A Rojbu tiho prišapnu,
Rojba zid preskoči,
Korbja s konja doviknu:
„Tamničare, gospodare,
Ostaj brate zdravo meni,
Pod ruku sam tebi pao,
Al’ mi nisi dorastao!”
Sada svetom Korbja šeta,
Niko više mu ne smeta.
MAJSTOR MANOJLO
Slatina, Slobodan Marković
Niz lepu planinu
Niz strmu padinu
Negru Voda kreće
Sa devet meštera
Sa devet zidara
I Manojlom desetim,
Majstorom najvećim.
Dugo oni idu
Lepo mesto traže,
Bože, da zidaju,
Manastir da dignu,
Manastir visoki,
Koji će da zrači
Preko celog sveta.
Tako su mi došli
Do napuštenog zida.
Tu su započeli
Zid da doziđuju,
Manastir da dignu,
Nagradu da prime
I da se pominje.
Zidaše, zidaše,
Zidinu dizaše
Pa se umoriše.