Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Paun Es Durlić
Ś-a fost mîndru, s-a purtat,
Ś-a fost dulśe, s-a mînkat.
Kă ma ujtat astîz-mînje,
Trjek zîljilji, vaj đe minje.
Trjek zîljilji, trjek šî jeu,
Đe traj bun îm pare rău.
Đ-a šći uomu đi śa-r da,
Nu ar măj bja, n-ar măj mînka.
Ar purta tot injimă ra.
Đ-ar šći uomu kît ar trăi,
Šî muarća kînd ja-r venji,
Jel frumos sa-r premenji
Ar bja, sa-r înveselji.
Jel njimik na-r măj lukra,
Numa jel sa-r preumbla.
K-ardăl fuoku đe pomînt
Multă lumj-a kutrupit,
Pomînće făśaćaj uos
K-aj luvat al măj frumuos.
Da baš păn mînje-pojmînje,
Zo sî mă jaj šî pe minje,
Pomînće, nu măj skăpaj đe ćinje.
Što bi lepo, iznosilo se,
Što bi slatko, izjelo se!
Kad pogledam sutrašnjicu,
Dani teku, avaj meni,
Dani teku, tečem i ja
U žalosti za životom.
Kad bi čovek sudbu znao,
Ne bi pio, ne bi jeo,
Jako tužan on bi bio.
Kad bi znao svoje dane,
I kada će smrt da bane,
Novo ruho bi obuk’o,
Pa bi pio u veselju,
Radio baš ništa ne bi,
Samo bi se provodio.
Zemljo mi u vatru pala,
Što si mnoge zatrpala!
Dabogda se okoštala
Što s’ lepotu uzimala!
A sutra il’ prekosutra
I mene ćeš preuzeti!
Ne mogu ti se ja oteti!
Sl. 8 Etnolog P. Durlić i bard vlaške narodne muzike, Slobodan Marković Bz, prilikom
obrade Slobodanovog repertoara. Foto: B. Krčmarević, Slatina (Bor) 2000.
68