Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
Đin străkinj în ljingurj,
Đin ljingurj đi gît s-o ja,
Đi pomînt sîj đa!
Injima s-ăj pljusnjaskă,
La kasa-mja să nu sî măj ginđaskă!
Nuje Duamnje sfînće pakat,
Kî (ja) la minje lj-a mînat!
O fi fîkatură đi la milostije -
În munc karunc sî s-ă dukă,
În mjasîlji-nćinsă,
Fakljijlji aprinsă,
Ku kasa-mja trjabă sî najbă,
Ku vićilji mjalje,
Ku stoaka-mă,
Śe am jo în okoljina-mja!
Đeskînćiku đi la minje
Ljaku đi la Sînta majka Marije
Kă măj binje šćije!
Să ramînă kasa-mja
Kurată šî liminată
Ka mnjarja-n stupină,
Ka un măr dulśe-n flurit,
Într-un duos înfrundzît!
Sfînće-pomînće,
Đin ăsta đeskînćik ljak să fije
La kasa-mja,
Ilji la kare oj đeskînta!
Iz panica u kašike,
Sa kašika za gušu nek je stegne,
O zemlju nek je tresne!
Srce da joj pukne,
Na moju kuću više da ne misli!
Nije greh, Sveti Bože,
Jer ih je (ona) meni poslala!
Možda su čini od milostinki -
U tavnu goru neka odu,
Na trpeze postavljene,
Na baklje upaljene,
Sa mojom kućom posla da nemaju,
Sa mojim govedima,
Sa mojom stokom,
Sa svime što imam oko sebe!
Bajanje od mene,
Lek od Svete Majke Marije,
Jer ona bolje zna!
Nek moja kuća ostane
Čista i sveta
Ko med u košnici,
Ko voćka rascvala
U šumi olistaloj!
Sveta zemljo,
Od ove basme leka da bude
Za moju kuću
I za svakoga kome je prebajem!
207