Paun Es Durlic Rumânjii na zálasku sunca - Româńii în apus de soare

Vlaško usmeno stvaralaštvo
„Mulcamjesk, Majka Duomnuluj!”
Jut ku snamn đi aur šî đi arđint
O ruga.
„N-am venjit sî šăd,
Numa sî ći-n trăb
Da-j vadzut pi dzînjilji milostînśilji,
Înfokaće, mînjijaće,
Nîkažîće,
Ku ljaku lu (Janku)
Pi drum trekînd?”
„Duamna snta Majka Marije,
Lj-am vadzut - đemult a trekut
Šî supt un kuolc đi gard sa pitulară!”
Al blăgoslovja
Šî ruod ij da:
Kare vo venji la păr flomînd -
Sî pljaśe satul,
Kare vo venji bolnau -
Sî plaśe zdravîn.
Al blăgoslovja šî ruod ij da,
Šî pi hat sa-nkîljika,
Šî la gard ažunźa.
Đi pi hat sarja,
Atu đi gard ljega
Šî la jalje strîga.
Jalje tuaće la ja ješa,
Pi lînga ja spată sa faśa
Š-n gura ij kata,
Šî đi vuorba ij askulta.
„Sîn dac ljaku lu (Janku),
Đin mnjarje, đin rîndza đin jalje;
Sîn dac đi njepućare,
Sîn dac đi tulburjarja kapuluj,
Sîn dac đi šušnjală,
Sîn dac đi tuata durjarja
Śe va fi în uasîlji luj.
Kare vrjec sî mje-l dac đi vuoje -
Sî mje-l dac, kare nu...” -
Biś đi fuok traźa,
La bataje lji luva
Šî ljaku skoća,
Š-n pjaćik alb ăl învaluja,
Ku aca roše îl ljega,
„Zahvaljujem, Božja Majko!”
Brzo joj stolac zlatno-srebrni
Ponudi.
„Nisam došla da sedim,
Već da te pitam
Da li si videla suđenice,
Raspaljene, razjarene,
Razgnevljene,
S lekom (Jankovim)
Putem da prolaze?”
„Gospo, Sveta Majko Marijo,
Videh ih - davno minuše
I pod ćoškom ograde se sakriše!”
Blagosiljaše je
I rodom obdari:
Ko dođe gladan -
Da pođe sit,
Ko dođe bolestan -
Da pođe zdrav.
Blagosiljaše je i rodom obdari,
I hata uzjahala,
Do ograde stigla.
Sa hata sjahala,
Za ogradu ga vezala,
Suđaje dozivala.
One sve izađoše,
Oko nje se poređaše,
U usta je gledaše,
Njenu reč slušaše.
„Da mi date (Jankov) lek,
Od meda, od jeda;
Da mi date za nemoćnicu,
Da mi date za vrtoglavicu,
Da mi date za uzdahe,
Da mi date za svaku boljku
Koja bude u njegovim kostima.
Koja hoće dobrom voljom da mi da -
Neka da, koja neće ...” -
Bič vatreni trzaše,
Pa ih njime mlaćaše
I lek od njih dobijaše,
U belo krpče uvijaše,
Crven-koncem vezaše,
175