Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

651
zo goed opgebouwd; het hoeft niet altijd een climax te zijn, soms klinkt het heel stil
en ijl.
Vlak voor zijn dood, vroeg Escher aan Nico Schuyt samen met hem zijn hele
oeuvre door te nemen om nog de laatste veranderingen aan te brengen. Hij wilde zijn
werk perfect achterlaten. In vijf sessies werden alle partituren tot in de kleinste
finesses verbeterd. ‘De eerste keer dat ik bij hem kwam, ontmoette ik een volkomen
vermagerde man die fysiek in een slechte toestand was; maar die ogen, die handen,
die handdruk, de kracht die er tegelijkertijd was, dat is onvoorstelbaar. Het greep me
aan: iemand die op het eind van zijn leven de moeite neemt om nog een nootje hier,
een boogje daar, een hele kleine nuancering van piano naar pianissimo aan te brengen.
De laatste keer dat ik bij hem kwam, zat hij in bed met de metronoom in zijn hand;
hij sloeg de maat en zat in zichzelf te zingen. Praktisch alle metronoomcijfers moesten
worden veranderd. Ik dacht, als iemand die op het punt staat het tijdelijke met het
eeuwige te verwisselen zich bezighoudt met de metronoom, het laatste vaste punt
misschien... dan moet plotseling de tijd, de eigen tijd, iedere seconde, iedere
mini-seconde wel van wezenlijk belang geworden zijn. Dat hij zich, toen hij nog met
de laatste draadjes aan het leven vastzat, zo intensief met zijn stukken bleef
bezighouden, was de proef op de som van zijn kunstenaarschap.’
Tirade. Jaargang 47