Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

111
‘Sjier,’ zei ik snakkend naar adem. ‘Daar ben ik.’
Ik wist even niks beters.
‘Hallo’ zei hij mat.
‘Ik zag je opeens,’ pufte ik. ‘Wou je naar het dak?’
‘Het dak?’ vroeg Sjier traag. ‘Wat zou ik daar moeten doen?’
‘O, nou, ik dacht het. Omdat je bij deze ingang staat.’
‘Ik wou naar de etaleurs gaan,’ zei Sjier. ‘Dat vind ik leuk. Ik mag soms meedoen.
Iets vergulden of zo. Papier-maché maken. Van dat soort dingen, weet je wel.’
‘O ja,’ zei ik. ‘O ja.’ Ik probeerde erger te hijgen dan nodig was. ‘Je was vlug weg
gister. Bij me thuis.’
Hij knikte en ging de deur door naar de kleine hal waar de liftkoker was.
‘Maar ik zag je nog door het raam. Je lag te matten met Sikkema.’
‘O,’ zei Sjier. Hij drukte op de knop naast de liftdeur.
‘Je maakte toch geen ruzie over mij of zo, hé?’
De lift verliet klagelijk reutelend een hogere verdieping.
‘Over jou?’
De lift bonkte achter Sjier neer en de deuren gingen open.
‘Wou je méé of blijf je hier staan?’ vroeg Sjier lusteloos, met één been in de lift
en één erbuiten.
‘Ik bedoel... daar zou geen enkele reden voor zijn. Wij zijn gewoon goeie vrienden.’
Sjier stapte in de lift.
‘Tuurlijk,’ zei hij.
‘Zei hij soms dat je op mij verliefd was? De zak?’
‘Nee,’ zei Sjier. ‘Ik vertelde het hem.’
‘Dat je op mij..?’
Sjier keek nu medelijdend.
‘Op hem, lul,’ zei hij. Hij liet een knop los en de liftdeuren sloten zoevend. Zijn
smalle gezicht gleed weg achter het ronde raampje.
Ik staarde naar wiebelende kabels in een schacht.
Aan alles komt een einde, zegt mijn vader wel eens. Hij zegt dat te pas en te onpas.
Na een maaltijd die hem gesmaakt heeft. Als ik met hem dierennamen met een p heb
gedaan en hij me heeft laten winnen en ik nóg een keer dierennamen wil doen,
bijvoorbeeld dierennamen die eindigen op een r. Als mijn moeder hem drie keer een
huppeltje heeft laten maken en hij er genoeg van heeft.
Tirade. Jaargang 47