Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

242
jaargang zullen dus door Nieuwenhuys worden geredigeerd.’ 62 De redacteuren, cq.
oprichters van Tirade waren zich terdege bewust van hun nalatigheid, maar tegen
zoveel grillig gedrag waren ze niet meer opgewassen. Pierre Vinken hoefde niet meer
lang na te denken en antwoordde meteen per omgaande: ‘Waarde Geert, Je brief van
gisteren is de druppel geweest die - na al je intriges van de laatste maanden - de
Tirade-beerput bij mij heeft doen overlopen. In het midden gelaten welk standpunt
ik in de Tirade-kwesties inneem, vind ik dat jij je bij voortduring en op ontoelaatbare
wijze hebt bemoeid met zaken die alleen de redactie aangaan. Het is duidelijk, lijkt
mij, dat Tirade slechts door jou alleen op bevredigende wijze kan worden
geredigeerd.’ 63 De overige redacteuren reageerden niet anders. Zo schreef Joop
Goudsblom ironisch aan Van Oorschot: ‘ik verheug me met jou in het feit dat je nu
definitief van alle konkelconferenties met de overige redacteuren ontslagen bent. Ik
verzoek je ter bekrachtiging van deze gelukkige oplossing mijn naam met ingang
van het September-nummer van het omslag te verwijderen.’ 64 Alleen Rob
Nieuwenhuys vertrok niet. Niemand die het hem echt kwalijk nam, want dat hij bleef
was niet uit liefde voor Van Oorschot maar uit ‘hereditair plichtsgevoel’ voor Tirade,
zoals hij het zelf uitdrukte. Al eerder had hij besloten om desnoods tegen zijn zin in
tot het einde van de eerste jaargang aan te blijven als een soort redactiesecretaris.
‘Deze laatste oplossing moet gezien worden als een noodoplossing die me zelf zeer
bezwaart,’ schreef hij schuldbewust. 65 Nieuwenhuys trok zich meteen terug bij aanvang
van de tweede jaargang.
Geert van Oorschots experiment om met ‘talentvolle jonge mensen’ die in letterenland
zo goed als onbekend waren een tijdschrift te runnen was mede door zijn eigen
toedoen finaal mislukt. Voor de tweede jaargang speelde de uitgever op zeker en
stelde hij als nieuwe redactie een gerenommeerder gezelschap voor. Remco Campert,
Adriaan Morriën en J.J. Klant behoorden tot de ververste manschappen. Daarnaast
kregen de kunstenaars met Nico Wijnberg ook een serieuze vertegenwoordiging in
de redactie. En blijkbaar wilde de eigengereide uitgever de touwtjes dit keer stevig
in handen houden, want anders had hij zichzelf niet ook aan de redactie toegevoegd.
Alle ellende van het voorgaande jaar moest maar snel vergeten worden. Toch werden
Jan Emmens, Jan Eijkelboom, Joop Goudsblom, J.W. Smit en Pierre Vinken - ‘de
steigerende jongeren’ die ‘misschien wel iets met ons hele vaderland (wilden) doen’ 66
- in ere gehouden. Want het voorwoord bij de nieuwe jaargang opende met: ‘De
naam van het tijdschrift dat met dit num-
Tirade. Jaargang 47