Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

73
een decimaal erbij (en uiteindelijk twee waardoor het wonderlijke fenomeen zijn
intrede deed dat je kan blijven zitten of zelfs kan zakken op één-honderdste punt:
5,44 wordt 5.4, afgerond 5 maar 5.45 wordt 5.5, afgerond 6). Sindsdien juicht de
leerling bij een 5.5 voor een proefwerk: voldoende! Hij balt de blaadjes tot een prop
en pleurt ze in de prullenbak. Dan pakt hij zijn rekenmachine en stelt het nieuwe
gemiddelde vast. Enig doorrekenen levert op dat hij voor de volgende repetitie rustig
een 4.3 kan halen en hij besluit dat ook te doen - er zijn leukere dingen in de wereld
dan leren.
Deze vercijfering van het onderwijs leidde er een aantal jaren geleden toe dat de
‘normjaartaak’ voor een docent met een volledige betrekking op 1659 klokuren werd
gesteld. Wil je weten hoeveel klokuren je aan je lessen mag/moet besteden? Gewoon
even het aantal vermenigvuldigen met 36, vervolgens met 50, dan met de opslagfactor
1.6 en tenslotte delen door 60. Ook voor leerlingen werd een jaartaak in uren
uitgerekend en die uren werden, erg eenvoudig allemaal, weer verdeeld over de
vakken. Nederlands in 4, 5 en 6 VWO kreeg 480 uur waarvan 168 voor literatuur. Die
uren werden ‘studielasturen’ genoemd, wat weer een nieuwe afkorting opleverde:
slu's. In de meeste methoden is de leerstof voor een jaar opgedeeld in vier modulen.
Voor drie jaar zijn dat er 12 en als je 168 door 12 deelt kom je op een aantal slu's
van 14 per module waarvan ongeveer de helft in de baas zijn tijd, op school dus,
gedaan moet worden.
Dit allemaal - opgelet! - voor het nieuwe schoolvak ‘Literatuur’ dat zijn
eindexamencijfer betrekt uit de cijfers behaald bij Nederlands (telt 3 keer) gemiddeld
met de cijfers bij de moderne vreemde talen (tellen 1 keer mee). Ook hier duikt weer
ideologie op uit de jaren zeventig want de begeleidende schrijvens bij al deze nieuwe
plannen maken er geen geheim van dat de Zoetermeerse gogen de literatuuronderdelen
het liefst bij de diverse talen weg zouden willen halen waarbij ik ze ervan verdenk
- het is een verdenking, hè, maar daar hebben ze het wel naar gemaakt - dat het
schoolvak ‘Literatuur’ uiteindelijk gewoon de wereldliteratuur moet gaan behandelen.
Ten koste van de Nederlandse uiteraard. ‘Weg met ons’. Altijd en overal steekt dit
adagium, vooral ter linkerzijde, de kop op - in Nederland. Je denkt toch niet dat een
Frankrijk zijn literaire identiteit begrepen als Gloire te grabbel gooit om wat Russen
of Portugezen binnen te halen? Moet je maar niet - dat zit in dezelfde hoek -
‘cultuurgericht onderwijs’ willen vervangen door ‘leerlinggericht onderwijs’. Als ze
De passievrucht van Karel Glastra van Loon moeten lezen om te wennen aan de
grotemensenliteratuur kun je ze net zo goed - boeken zijn boeken - Anna Karenina
voorzetten, toch? Want wie is
Tirade. Jaargang 47