Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

109
Eigenlijk zijn het klooster en de school één geheel. Er is een klokkentoren boven de
kloosteringang maar ook een op het dak, recht boven de conciërgekamer bij de
leerlingeningang aan de kant van de speelplaats. De bel die daar in hangt, wordt drie
maal per dag bij het begin van lessen geluid. Om kwart voor negen, om kwart over
elf en om kwart voor twee. De leerlingen stromen dan samen voor het bordes, maar
het kluwen moet zich bij het beklimmen van de treden in vier ordelijke rijen gesplitst
hebben. Dan pas mag men het gebouw betreden. Drie franciscanen fungeren als
boeien boven aan de trap.
Ik kon Sjier 's morgens nergens vinden op de speelplaats. Niet met een sigaret in
de fietsenstalling, niet in de buurt van een bal. Ik was langs zijn huis geweest, maar
daar was hij al vertrokken. Vreemd vroeg, zei zijn moeder.
Ik zag wel Joop. Hij was aan het voetballen met zes andere jongens en een jonge
franciscaan die alle ballen altijd onderschepte met zijn pij en beweerde dat, als je
met blote voeten moest voetballen, daar iets tegenover mocht staan.
Ik hield Joop vast aan zijn mouw.
‘Waarom vochten jullie gisteren?’
Hij schudde zich los,
‘Hij begon.’
‘Waarom zou Sjier jóu slaan?’ Onwaarschijnlijk verhaal.
‘Ah, lul. Ik heb hem alleen maar op de grond gedrukt. Zodat ie niet nog eens kon
slaan.’
‘Dan sloeg ie vast niet voor niks.’
‘Ik laat me niet slaan door een nicht.’
‘Wordt er nog gevoetbald?’ schalde de franciscaan die Kortjakje wordt genoemd.
Joop stortte zich op de bal en probeerde hem verwoed schoppend onder de pij van
Kortjakje vandaan te krijgen. Eindelijk had hij hem. Hij knalde de bal tussen twee
schooltassen die als doelpalen fungeerden.
‘Goed zo, knul!’ De franciscaan lachte en keek toen naar mij. ‘Wanneer wordt jij
eens een keertje sportief, Paffen? Lapzwans. Oetlul. Kwijlebal.’
Zeker van een modern seminarie.
Ik keek in het lokaal van de b-klas. Geen Sjier. Zijn tas lag er ook niet. Niemand had
hem nog gezien. In mijn eigen lokaal waren ze al begonnen. Ik meldde me ziek bij
de rector.
‘Heb je een briefje van je ouders?’ Ik probeerde hulpeloos mogelijk te kijken.
Tirade. Jaargang 47