Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

235
een begrijpend oor rekenen in De Groene Amsterdammer. In de ogen van Tirade
echter waren dit halfzachte idealisten die konden rekenen op ferme afstraffingen. Ze
zouden in de toekomst vaker het doelwit zijn.
Literatuur en politiek kwamen voorts samen in een bijdrage van Henk van Galen
Last, die zich stoorde aan het standpunt van de Nederlandse PEN inzake de Suez-crisis.
De Derde-Weggers onder de schrijvers - alwéér dus - hadden tot ergernis van Van
Galen Last voor een onbetekenend neutraal protestje gezorgd terwijl ze eigenlijk de
moed hadden moeten hebben ‘neo-fascist’ Nasser aan de paal te nagelen.
Op het gebied van frisse polemiek werd de lezer bediend door Aad Nuis, die het
gemunt had op Vijftiger en ‘apostel der experimentelen’, Paul Rodenko. Nuis liet
niets heel van de ‘woordenwalm’ en theoretische wartaal in Rodenko's boekje Tussen
de Regels, Wandelen en Spoorzoeken in de moderne Poëzie. Een oude Utrechtse
bekende - Theo Sontrop had in de mensa's immers nog met Parasol geleurd - sloot
hierop aan met zijn sarcastische anti-Rodenko-sonnet Tussen de Regels:
Met aqua fructus dopend, een nieuwe Jan Baptist,
O Ródenko, groot strijder voor de mythe,
Verklaart gij telkens weer wat ieder wist,
Waarbij Freud enz. een aantal veren liet.
Voor U is, lijkt het mij, de uterus
Wat voor een protestant soms Luther is.
De medewerkers die voor dit eerste nummer waren aangezocht, hadden er dus alles
aan gedaan om Tirade een actueel, opiniërend en brutaal gezicht te geven. Maar de
redactie zelf? De redacteuren hadden al die tijd zo vurig naar een eigen blad verlangd,
dus hoe zat het met hun eigen bijdragen? Nou, de meesten van hen hadden niet stil
gezeten. Zo treffen we een verhaal aan van E. Breton de Nijs, het pseudoniem van
Rob Nieuwenhuys. Voorts zien we in de poëtische hoek acht gedichten van Jan
Emmens plus een John Donne-vertaling van Jan Eijkelboom. En redactielid Joop
Goudsblom, de man die zich drie maanden eerder nog wilde terugtrekken, had
uiteindelijk voor een kwalitatief hoogstaande bijdrage gezorgd in de vorm van het
artikel, Doodsdrift en vooruitgang. Achteraf kan dit knappe essay worden gezien als
een aanzet tot Goudsbloms vuurstudie, waarmee hij later ondermeer zijn naam zou
vestigen als beschavingssocioloog.
Tirade. Jaargang 47