Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

249
omtrent de koers van het blad. Dat er getwist werd was natuurlijk nuttig en
vanzelfsprekend, maar er werden zoveel nachtelijke uren aan besteed en zoveel
‘concept-programma's’ gewisseld, dat er voor schrijven nauwelijks of geen tijd
overbleef. En daar was het de heren toch om begonnen, had ik gedacht. In dat
beginjaar al werd mij de taak opgedrongen voor elk nummer zoveel mogelijk goede
kopij te vergaren, een taak waar ik mij nooit meer van heb kunnen vrijmaken. De
beginredactie heeft het ruim een jaar volgehouden en is daarna door vele anderen
gevolgd. Ik zal hier de vele illustere namen niet releveren, maar het was een
respectabel lijstje
Alle redacteuren waren het blad zeer toegewijd, de redactievergaderingen werden
trouw bezocht, over de binnenkomende kopij werd langdurig of in het geheel niet
gediscussieerd, en de malaise waartoe niet schrijvende redacteuren een blad
veroordelen werd met kwinkslagen en spot bestreden. Maar Tirade is nooit het geluk
te beurt gevallen redacteuren te hebben, die het blad een duidelijk eigen gezicht
gaven, die de literatuur kritisch benaderden of begeleidden, die een team vormden
dat zich afzette tegen of onderscheidde van andere teams. Het kwam misschien wel
mede daardoor, dat ook die ‘andere teams’ ontbraken. Omdat alle redacteuren zich
ten slotte ‘gevangene’ gingen voelen heb ik ze maar verzocht weg te gaan en ben ik
blijven doen wat ik vanaf het begin gedaan heb. Tirade kon blijkbaar zonder redactie
blijven verschijnen. In dit opzicht mag het blad tenminste uniek heten.
Is Tirade een bijzonder, een ‘uitstekend’ blad? Nee, dat is het niet. Ik weet niet of
er veel lezers zijn die reikhalzend en met ongeduld naar een volgende nummer uitzien.
Tirade is een aardig, leesbaar blad. En zo af en toe heeft het een volwaardig excellent
nummer. Maar is dat op zich zelf voldoende het blad alsmaar te continueren? En wat
zou Tirade eigenlijk moeten zijn? De vraag is gemakkelijker gesteld dan beantwoord.
Als ik meer gelezen had en meer tijd had kunnen vrijmaken om mij te verdiepen in
die problemen en gebieden die mij van jongsaf hebben geboeid, zou het mij
gemakkelijker vallen aan te geven hoe Tirade zou kunnen voldoen aan mijn behoeften
als lezer.
Naast het publiceren van romans, verhalen en gedichten zou het literaire essay in
geen nummer mogen ontbreken. Een literair tijdschrift dient niet alleen te informeren
en te signaleren, maar dient zijn oordeel uit te spreken over hetgeen er in de wereld
van kunst en literatuur verschijnt. Zo'n tijdschrift behoort een critische zeef te zijn,
waarop alleen het waardevolle en
Tirade. Jaargang 47