Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

88
Tonnie,’ zegt ze maar dat krijg ik met over m'n lippen, sinds Sjier er om gegiecheld
heeft.
Het gaat niet goed tussen mijn vader en mijn moeder. Mijn vader is zelfs een nacht
niet thuisgekomen. Mijn moeder vraagt hem niet waar hij geweest is. Ze zegt 's
ochtends tegen hem: ‘Wil je dat ik kook voor je vanavond? Je zegt het maar.’
En mijn vader antwoordt: ‘Kook voor de jongen en jou. Ik zorg wel voor mezelf.’
‘Eet je van de week wél een keer thuis?’ vraagt ze dan na een paar minuten stilte.
‘Ik zeg: kook voor de jongen en jou. Ik zorg wel voor mezelf.’
Mijn vader vouwt de krant dubbel, staat op, doet zijn jas aan in de gang en gaat
de trap af zonder mijn moeder te kussen. Hij trekt ook mij niet meer aan mijn haar.
Zo laat hij in het midden of hij ons gewoon vergeten is, of alleen boos is op haar.
Hij aait wel de hond.
17
Zondag. Mijn vader heeft een ontbijt gemaakt. Ik heb afgeruimd en mijn moeder
komt niet uit bed. Het bed tegenover de badkamer. Zolderkamer eigenlijk. Mijn vader
en ik hebben samen afgewassen. Mijn vader speelt patience. Er staat een fles jenever
naast hem en een glaasje. Er liggen nu drie Denksporten naast hem, waarin nog geen
puzzel is opgelost. Het is prachtig weer.
‘Het is prachtig weer,’ zeg ik.
‘Ja,’ zegt mijn vader, ‘ja ja.’
Ik ga boven het dienblad halen waarop ik mijn moeder een klein ontbijtje had
gebracht.
‘Het is prachtig weer.’
Ik moet toch wel eens iets aardigs zeggen.
‘Ja, het is prachtig weer.’ Ze heeft zich al aangekleed. Ze zit bij het piepkleine
raam van de dakkapel naar de duiven van de Hogere Huishoudschool te kijken.
De bel gaat. Heel lang, alsof iemand geniet van het geluid.
‘Er staat een motorfiets aan de overkant,’ zeg ik. ‘Mooi ding.’
Tirade. Jaargang 47